mana
Gezinti kısmına atla
Arama kısmına atla
Türkçe[değiştir]
Köken[değiştir]
- Osmanlı Türkçesi معنا, معنی, Arapça مَعْنَى (maʿnā). Fakat bu kelime Hint-Avrupa dillerinden gelmekte olduğu söylenir: Almanca meinen, Danca mene, İsveççe mena.
Söyleniş[değiştir]
Ad[değiştir]
mana (belirtme hâli manayı, çoğulu manalar) mana -sı
- bâzı bitkilerde, hayvanlarda, insanlarda ve tabiat unsurlarında alışılmışın dışında birtakım belirtiler ve fonksiyonlarla kendini gösteren dinî, esrarengiz ve büyüleyici güç
- (felsefe) kelimeden, sözden, davranış veya vâkıadan anlaşılan şey, bunların hatırlattığı cisim veya fikir
- Ne Hak buyruğun tutarsın ne kul sözün işitirsin. Hiç bilmezsin mana nedir, ne dilde çağırmak gerek. — Yunus Emre
- (halk ağzı) zaman
- (mimarlık) ağaç kazık
Çekimleme[değiştir]
mana adının çekimi
Eş anlamlılar[değiştir]
- (felsefe): anlam
Türetilmiş kavramlar[değiştir]
Çeviriler[değiştir]
mânâ
|
Kaynakça[değiştir]
- Türk Dil Kurumuna göre "mana" maddesi
Çağatayca[değiştir]
Ad[değiştir]
- yol başına dikilen nişan taşı
Lazca[değiştir]
Ad[değiştir]
mana