mana

Ayrıca bakınız: mañá, maña, mână, mâna

Türkçe

Söyleniş

Heceleme: ma·na

Köken

Arapça مَعْنَى‏ (maʿnā). Bu kelime Hint-Avrupa dillerinden gelmektedir. Almanca meinen, Danca mene, İsveççe ise mena denir. Fakat Osmanlıcaya bu kelime Arapçadan gelmektedir.

Ad

mana (belirtme hâli manayı, çoğulu manalar)

1. (dil bilimi) anlam

   Ne Hak buyruğun tutarsın ne kul sözün işitirsin. Hiç bilmezsin mana nedir, ne dilde çağırmak gerek. - Yunus Emre

2. ağaç kazık
3. belirli insanlarda, hayvanlarda, bitkilerde ve doğa ögelerinde alışılmışın dışında birtakım belirtiler ve işlevlerle kendini gösteren gizemsel, dinsel ve büyüsel güç
4. (halk ağzı) zaman

Türetilmiş kavramlar

• manaca, manacık, manalı, manasız, manayken, manayla, manaysa

Çeviriler

• Almanca: Bedeutung (de) d
• Arnavutça: [Girdi?]tpos
• Azerice: məna (az)
• Estonca: [Girdi?]tpos
• Fince: merkitys (fi)
• Fransızca: [Girdi?]tpos
• Hollandaca: [Girdi?]tpos
• İngilizce: meaning (en)
• İspanyolca: [Girdi?]tpos
• İsveççe: [Girdi?]tpos

• Kürtçe: [Girdi?]tpos
• Özbekçe: [Girdi?]tpos
• Rusça: [Girdi?]tpos
• Ukraynaca: значення (uk) (značennja)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumu: "mana"

Çağatayca

Ad

1. yol başına dikilen nişan taşı