mana

Ayrıca bakınız: Manna, mâna, mânâ, manâ, mâna, mañá, ma'no

Türkçe

Söyleniş

Heceleme: ma·na

Köken

Arapça مَعْنَى‏ (maʿnā). Bu kelime Hint-Avrupa dillerinden gelmektedir. Almanca meinen, Danca mene, İsveççe ise mena denir. Fakat Osmanlıcaya bu kelime Arapçadan gelmektedir.

Ad

mana (belirtme hâli manayı, çoğulu manalar)

1. (dil bilimi) anlam

Ne Hak buyruğun tutarsın ne kul sözün işitirsin. Hiç bilmezsin mana nedir, ne dilde çağırmak gerek. - Yunus Emre

1. ağaç kazık
2. belirli insanlarda, hayvanlarda, bitkilerde ve doğa ögelerinde alışılmışın dışında birtakım belirtiler ve işlevlerle kendini gösteren gizemsel, dinsel ve büyüsel güç
3. (halk ağzı) zaman

Çeviriler

• Almanca: Bedeutung (de) d
• Fince: merkitys (fi)

• İngilizce: meaning (en)

Türk lehçeleri

• Azerice: məna (az)

Türetilmiş kavramlar

• manaca, manacık, manalı, manasız, manayken, manayla, manaysa

Kaynaklar

• Türk Dil Kurumu: "mana"

Çağatayca

Ad

[1] yol başına dikilen nişan taşı