tabiat

Türkçe

Köken

Arapça

Ad

tabiat (belirtme hâli tabiatı, çoğulu tabiatlar)

1. (doğa bilimi) doğa

   İnsan zekâsı tabiatın içinde değil tabiatın yanında, ayrı bir kuvvettir. - A. Haşim

2. doğal özellik

   Arazinin tabiatı.

3. huy, karakter

   Mağrur, bazen zalim olacak kadar hiddetli, bazen çok müşfik ve hassas bir tabiattadır. - A. H. Çelebi

4. güzeli ayırma melekesi, zevk, beğeni

   Abdi Bey, tabiat sahibi, altıncı kat terasında böyle bir bahçe tanzimi, doğrusu takdire şayan. - A. İlhan

5. insanın büyük abdest bozma kolaylığı veya zorluğu

Deyimler

tabiat bilgisi

Kaynakça

• Türk Dil Kurumu: "tabiat"

Türk lehçeleri

• Gagavuzca: tabiat (gag)

• Kırım Tatarca: tabiat (crh)
• Özbekçe: tabiat (uz)
• Türkmence: tebiiğat (tk)
• Yakutça: айылҕа (sah) (ayılğa)

Çeviriler

• Afrikanca: natuur (af)
• Almanca: Natur (de) d
• Arapça: طبيعة‏‎ (ar)
• Beyaz Rusça: прырода (be) (pryroda)
• Çekçe: příroda (cs) d
• Darice: طبعت‏‎ (prs)
• Fince: luonto (fi)
• Fransızca: nature (fr)
• Friuli dili: nature (fur)
• Hollandaca: natuur (nl) d
• İngilizce: nature (en)
• İspanyolca: medio ambiente (es)

• İtalyanca: natura (it) d
• Kürtçe: sirişt (ku)
• Mari dili: пӱртӱс (mhr) (pürtüs)
• Rumence: natură (ro) d
• Rusça: природа (ru) (priroda), натура (ru) (natura)

Gagavuzca

Ad

[1] (doğa bilimi) tabiat, doğa

Kırım Tatarca

Ad

[1] (doğa bilimi) tabiat, doğa

Özbekçe

Ad

[1] (doğa bilimi) tabiat, doğa