tabiat
Gezinti kısmına atla
Arama kısmına atla
Türkçe[düzenle]
Köken[düzenle]
Arapça طَبِيعَة (ṭabīʿa) sözcüğünden
Söyleniş[düzenle]
- Heceleme: ta‧bi‧at
Ad[düzenle]
tabiat (belirtme hâli tabiatı, çoğulu tabiatlar)
- (tabii bilimler) kendi kaidelerine göre devamlı gelişen, değişen canlı
- İnsan zekâsı tabiatın içinde değil, tabiatın yanında ayrı bir kuvvettir. - A. Haşim
- doğal özellik
- Arazinin tabiatı.
- huy, karakter
- Mağrur, bazen zalim olacak kadar hiddetli, bazen çok müşfik ve hassas bir tabiattadır. - A. H. Çelebi
- güzeli ayırma melekesi
- Abdi Bey, tabiat sahibi, altıncı kat terasında böyle bir bahçe tanzimi, doğrusu takdire şayan. - A. İlhan
- insanın büyük abdest bozma kolaylığı veya zorluğu
Eş anlamlılar[düzenle]
Sözcük birliktelikleri[düzenle]
Çeviriler[düzenle]
kendi kaidelerine göre devamlı gelişen canlı
|
Kaynakça[düzenle]
- Türk Dil Kurumu: "tabiat"
Gagavuzca[düzenle]
Ad[düzenle]
tabiat
- (tabii bilimler) tabiat
Kırım Tatarcası[düzenle]
Ad[düzenle]
tabiat
- (tabii bilimler) tabiat
Özbekçe[düzenle]
Ad[düzenle]
tabiat
- (tabii bilimler) tabiat