car

Türkçe

Söyleniş

IPA^(anahtar): ˈd͡ʒaɾ, çoğulu IPA^(anahtar): d͡ʒaɾˈlaɾ

Heceleme: car

Ad

car (belirtme hâli carı, çoğulu carlar)

1. (halk ağzı) çağrı, tellal ile duyurma
2. ilan
3. tehlike durumu, imdat, yardım
4. kadınların örtündükleri çarşaf, zar

Çekimleme

car adının çekimi

		tekil	çoğul
yalın		car	carlar
belirtme		carı	carları
yönelme		cara	carlara
bulunma		carda	carlarda
ayrılma		cardan	carlardan
tamlayan		carın	carların
iyelik
		tekil	çoğul
1. tekil	yalın	carım	carlarım
	belirtme	carımı	carlarımı
	yönelme	carıma	carlarıma
	bulunma	carımda	carlarımda
	ayrılma	carımdan	carlarımdan
	tamlayan	carımın	carlarımın
2. tekil	yalın	carın	carların
	belirtme	carını	carlarını
	yönelme	carına	carlarına
	bulunma	carında	carlarında
	ayrılma	carından	carlarından
	tamlayan	carının	carlarının
3. tekil	yalın	carı	carları
	belirtme	carıyı	carlarını
	yönelme	carıya	carlarına
	bulunma	carıda	carlarında
	ayrılma	carıdan	carlarından
	tamlayan	carının	carlarının
1. çoğul	yalın	carımız	carlarımız
	belirtme	carımızı	carlarımızı
	yönelme	carımıza	carlarımıza
	bulunma	carımızda	carlarımızda
	ayrılma	carımızdan	carlarımızdan
	tamlayan	carımızın	carlarımızın
2. çoğul	yalın	carınız	carlarınız
	belirtme	carınızı	carlarınızı
	yönelme	carınıza	carlarınıza
	bulunma	carınızda	carlarınızda
	ayrılma	carınızdan	carlarınızdan
	tamlayan	carınızın	carlarınızın
3. çoğul	yalın	carı carları
	belirtme	carıyı carlarını
	yönelme	carıya carlarına
	bulunma	carıda carlarında
	ayrılma	carıdan carlarından
	tamlayan	carının carlarının

Kaynakça

• Türk Dil Kurumu: "car"

İngilizce

Köken

Ana Keltçe ---> Latince carrum, carrus

Ad

car (çoğulu cars)

1. (kara ulaşımı, taşıtlar) araba, oto, otomobil, makine
2. (Kuzey Amerika'da) tren vagonu
3. bir asansör, teleferik veya balonun yolcu kompartımanı

Kürtçe

Ad

car

1. kere, kez, defa, sefer, yol

Türkmence

Ad

car

1. haber, ilân
2. sel suyunun aktığı yer, yatak

Kaynakça

• Atacanov, Ata (1922). Türkmendolu Yir Sözlüğü.