ilan

Türkçe

Köken

Arapça i:lân

Ad

ilan (belirtme hâli ilanı, çoğulu ilanlar)

1. duyuru, beyan
2. Açıkça bildirme, açıkça duyurma
3. (halk ağzı) (Iğdır, Kars, Van, Bitlis, Kıbrıs, Isparta, Denizli, Mersin, Antalya ağzında) (Erzurum, Şanlıurfa, Elazığ, Bitlis, Kıbrıs, Isparta, Denizli, Mersin, Antalya, Kırşehir ağzında) yılan
4. (halk ağzı) (Kırşehir ağzında) Leğen.

Çekimleme

ilan adının çekimi

	tekil	çoğul
yalın	ilan	ilanlar
belirtme	ilanı	ilanları
yönelme	ilana	ilanlara
bulunma	ilanda	ilanlarda
ayrılma	ilandan	ilanlardan
tamlayan	ilanın	ilanların
iyelik
	tekil	çoğul
1. tekil (benim)	ilanım	ilanlarım
2. tekil (senin)	ilanın	ilanların
3. tekil (onun)	ilanı	ilanları
1. çoğul (bizim)	ilanımız	ilanlarımız
2. çoğul (sizin)	ilanınız	ilanlarınız
3. çoğul (onların)	ilanı ilanları

Çeviriler

duyuru, beyan

• Arapça: إعلان‎ (ar)
• İngilizce: ad (en)

• Türkmence: bildiriş (tk)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumu: "ilan"
• Zeynep Korkmaz, Türkiye Türkçesinin Temeli Oğuz Türkçesinin Gelişimi, TDK Yayınları, ISBN 978-975-16-2559-5, Ankara: TDK, 2013, sayfa: 167

Azerice

Ad

ilan

1. (sürüngenler, yılanlar) yılan, yerdegezen