bağlaç

Türkçe

Köken

bağlamak

Ad

bağlaç (belirtme hâli bağlacı, çoğulu bağlaçlar)

1. (dil bilimi) eş görevli sözcükleri veya önermeleri birbirine bağlayan sözcük türü, rabıt, rabıt edatı, anlam bakımından birbiriyle ilgili sözcükleri ya da tümceleri birbirine bağlayan sözcük

   Ve, ya, veya, ya da birer bağlaçtır.

   Cümlelerde sıralama bağlaçlar sayesinde yapılır.

2. yoğurttan yağın ayrılıp ayrılmadığına bakmak için yayığın deliğinden içeri sokulan ince, uzun çubuk
3. başka bir yerde sürecek bir akış çizgisindeki kesilmeyi gösteren bir akış çizeneği simgesi
4. (elektrik) iletkenler arasında elektriksel bağıntıyı sağlayan gereç
5. (mantık) önermeleri birbirlerine bağlayan "veya, ve, ise, ancak ve ancak, değil" sözcüklerinden biri

Çekimleme

bağlaç adının çekimi

	tekil	çoğul
yalın	bağlaç	bağlaçlar
belirtme	bağlacı	bağlaçları
yönelme	bağlaca	bağlaçlara
bulunma	bağlaçta	bağlaçlarda
ayrılma	bağlaçtan	bağlaçlardan
tamlayan	bağlacın	bağlaçların
iyelik
	tekil	çoğul
1. tekil (benim)	bağlacım	bağlaçlarım
2. tekil (senin)	bağlacın	bağlaçların
3. tekil (onun)	bağlacı	bağlaçları
1. çoğul (bizim)	bağlacımız	bağlaçlarımız
2. çoğul (sizin)	bağlacınız	bağlaçlarınız
3. çoğul (onların)	bağlacı bağlaçları

Çeviriler

dil bilimde söz türü

• Almanca: Konjunktion (de) d, Bindewort (de)
• Asturyasça: conxunción (ast)
• Azerice: bağlayıcı (az)
• Danca: bindeord (da), konjunktion (da)
• Estonca: sidesõna (et), konjunktsioon (et)
• Fince: sidesana (fi), konjunktio (fi)
• Fransızca: conjonction (fr) d
• Hollandaca: voegwoord (nl), conjunctie (nl)
• İngilizce: conjunction (en)
• İspanyolca: conjunción (es) d

• İsveççe: konjunktion (sv)
• İtalyanca: congiunzione (it) d
• Japonca: 接続詞 (ja)
• Kürtçe: girêdek (ku)
• Portekizce: conjunção (pt) d
• Rusça: союз (ru) (soyuz)
• Tatarca: terkägeç (tt)
• Türkmence: baglaýjy (tk)
• Volapük: konyun (vo)

akış çizeneği simgesi

• İngilizce: connector (en)

elektriksel bağıntıyı sağlayan gereç

• İngilizce: conjunction (en)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumu: "bağlaç"