bağlaç
Gezinti kısmına atla
Arama kısmına atla
Türkçe[düzenle]
Ad[düzenle]
bağlaç (belirtme hâli bağlacı, çoğulu bağlaçlar) -cı
- (dil bilimi) eş görevli sözcükleri veya önermeleri birbirine bağlayan sözcük türü, rabıt, rabıt edatı, anlam bakımından birbiriyle ilgili sözcükleri ya da tümceleri birbirine bağlayan sözcük
- Ve, ya, veya, ya da birer bağlaçtır.
- Cümlelerde sıralama bağlaçlar sayesinde yapılır.
- (mandıracılık) yoğurttan yağın ayrılıp ayrılmadığına bakmak için yayığın deliğinden içeri sokulan ince, uzun çubuk
- başka bir yerde sürecek bir akış çizgisindeki kesilmeyi gösteren bir akış çizeneği simgesi
- (elektrik) iletkenler arasında elektriksel bağıntıyı sağlayan gereç
- (mantık) önermeleri birbirlerine bağlayan "veya, ve, ise, ancak ve ancak, değil" sözcüklerinden biri
Çekimleme[düzenle]
bağlaç adının çekimi
| tekil | çoğul | |
|---|---|---|
| yalın | bağlaç | bağlaçlar |
| belirtme | bağlacı | bağlaçları |
| yönelme | bağlaca | bağlaçlara |
| bulunma | bağlaçta | bağlaçlarda |
| ayrılma | bağlaçtan | bağlaçlardan |
| tamlayan | bağlacın | bağlaçların |
| iyelik | ||
| tekil | çoğul | |
| 1. tekil (benim) | bağlacım | bağlaçlarım |
| 2. tekil (senin) | bağlacın | bağlaçların |
| 3. tekil (onun) | bağlacı | bağlaçları |
| 1. çoğul (bizim) | bağlacımız | bağlaçlarımız |
| 2. çoğul (sizin) | bağlacınız | bağlaçlarınız |
| 3. çoğul (onların) | bağlacı bağlaçları | |
Çeviriler[düzenle]
dil bilimde söz türü
|
mandıracılık
|
elektriksel bağıntıyı sağlayan gereç
Kaynakça[düzenle]
- Türk Dil Kurumu: "bağlaç"
