bağlaç

Türkçe

Durum	Tekil	Çoğul
Yalın	bağlaç	bağlaçlar
Belirtme (-i)	bağlacı	bağlaçları
Yönelme (-e)	bağlaca	bağlaçlara
Bulunma (-de)	bağlaçta	bağlaçlarda
Çıkma (-den)	bağlaçtan	bağlaçlardan
Tamlayan	bağlacın	bağlaçların

bağlaç -cı

Ad

bağlaç -cı

Anlamlar

[1] (dil bilimi) eş görevli kelimeleri veya önermeleri birbirine bağlayan kelime türü, rabıt, rabıt edatı, anlam bakımından birbiriyle ilgili sözcükleri ya da tümceleri birbirine bağlayan sözcük

Ve, ya, veya, ya da birer bağlaçtır.

Cümlelerde sıralama bağlaçlar sayesinde yapılır.

[2] yoğurttan yağın ayrılıp ayrılmadığına bakmak için yayığın deliğinden içeri sokulan ince, uzun çubuk

[3] başka bir yerde sürecek bir akış çizgisi'ndeki kesilmeyi gösteren bir akış çizeneği simgesi

[4] (elektrik) iletkenler arasında elektriksel bağıntıyı sağlayan gereç

[5] (mantık) önermeleri birbirlerine bağlayan "veya, ve, ise, ancak ve ancak, değil" sözcüklerinden biri

Köken

(Türkçe) bağlamak

Kaynaklar

• Türk Dil Kurumu: "bağlaç"

Türk Dilleri

     

{{fullurl:Şablon:{{{3}}}|action=edit}}

Azerice: bağlayıcı (az) Tatarca: terkägeç (tt) Türkmence: baglaýjy (tk)

Çeviriler

     

{{fullurl:Şablon:{{{3}}}|action=edit}}

Almanca: [1] Konjunktion (de) dişil, Bindewort (de) Asturyasça: [1] conxunción (ast) Danca: [1] bindeord (da), konjunktion (da) Fince: [1] sidesana (fi), konjunktio (fi) Fransızca: [1] conjonction (fr) dişil Hollandaca: [1] voegwoord (nl), conjunctie (nl) İngilizce: [1] conjunction (en), [4] connector (en), [5] conjunction (en) İspanyolca: [1] conjunción (es) dişil İsveççe: [1] konjunktion (sv) İtalyanca: [1] congiunzione (it) dişil Japonca: [1] 接続詞 (ja) [setsuzokushi] Kürtçe: [1] girêdek (ku) Portekizce: [1] conjunção (pt) dişil Rusça: [1] союз (ru) Volapük: [1] konyun (vo)