abanmak

Türkçe

Eylem

abanmak (üçüncü tekil şahıs geniş zaman çekimi abanır) abanmak -ır

[1] eğilerek bir şeyin, bir kimsenin üzerine kapanmak

Efendi, sen de ne üstüme abanıyorsun? - B. Felek

[2] yere veya kimseye yaslanmak, dayanmak

Baba, 'ya Allah' nidası ile yerinden zorla, oğluna abanarak kalktı. - R. H. Karay

[3] (argo) birine yük olarak onun sırtından geçinmeye bakmak

[4] bir şeyin veya bir kimsenin üzerine çöküp çullanmak

İki herif zavallıya abanıyorlar. - A. Rasim

[5] (spor) boksta karşılaşma sırasında rakibine yaslanmak

[6] (spor) futbolda topa olanca gücüyle vurmak

[7] (argo) üstelemek, ısrarlı davranmak

Köken

[1] Eski Türkçe aba (Belki aba gibi örtünmek)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumu: "abanmak"

Türk lehçeleri

• Türkmence: abanmak (tk)

Çeviriler

• Fince: nojautua (fi)
• İngilizce: lean (en)
• İsveççe: stödja (sv)

Türkmence

Eylem

[1] abanmak, üzerine eğilmek