İçeriğe atla

abanmak

Vikisözlük sitesinden

Türkçe

[düzenle]

Köken

[düzenle]

Eski Türkçe aba (Belki aba gibi örtünmek)

Eylem

[düzenle]

abanmak (üçüncü tekil şahıs geniş zaman çekimi abanır)

  1. eğilerek bir şeyin, bir kişinin üzerine kapanmak
    • Faruk EREM, 1996 Bir Ceza Avukatının Anıları, sayfalar 69-70 , Çark Kitabevi Yayınları
      "Biraz sonra Recep sigarasını söndürdü, Zeynep'in üstüne abandı, Zeynep bir sızı duydu, bacakları arasında, sonradan yorgun düştüler, uyumuşlardı."
  2. yere veya kişiye yaslanmak, dayanmak
    • Baba, 'ya Allah' nidası ile yerinden zorla, oğluna abanarak kalktı. - R. H. Karay
  3. (argo) birine yük olarak onun sırtından geçinmeye bakmak
  4. bir şeyin veya bir kişinin üzerine çöküp çullanmak
    • İki herif zavallıya abanıyorlar. - A. Rasim
  5. (spor) boksta karşılaşma sırasında rakibine yaslanmak
  6. (spor) futbolda topa olanca gücüyle vurmak
  7. (argo) üstelemek, ısrarlı davranmak

Çekimleme

[düzenle]

Çeviriler

[düzenle]

Kaynakça

[düzenle]

Dış Bağlantılar

[düzenle]

Türkmence

[düzenle]

Eylem

[düzenle]

abanmak

  1. abanmak, üzerine eğilmek