onun

Türkçe

Söyleniş

• IPA: oˈnun
• Heceleme: o·nun

Köken 1

o + -nun

Çekimli adıl

onun

1. o zamirinin sahiplik şekli: Ona ait.

Deyimler

• onun ipiyle kuyuya inilmez

Türetilmiş kavramlar

• onunken, onunla, onunsa

Çeviriler

• Almanca: sein (de)/ihr (de)/dessen (de)
• Arapça: لَهُ‏‎ (ar) (lehü)
• Eski Türkçe: anın
• İngilizce: his (en)/her (en)/its (en)

• İsveççe: hans (sv)/hennes (sv)/dess (sv)
• Karaçay Balkarcası: anı (krc)
• Tatarca: anıñ (tt)

Köken 2

on + -un

Söyleniş

• IPA: oˈnun
• Heceleme: o·nun

Çekimli ön ad

onun

1. on sayısının tamlayanı.