kaide

Türkçe

Köken

Osmanlı Türkçesi قاعده‎, o da Arapça قَاعِدَة‎ (ḳāʿide).

Söyleniş

• IPA^(anahtar): qaːiˈde
• Heceleme: ka‧i‧de

Ad

kaide (belirtme hâli kaideyi, çoğulu kaideler)

1. kural

   Onları sıkmamak için bahçeyi terk etmek zarafetin en sade kaidelerindendi. - H. Z. Uşaklıgil

2. bir şeyin yere dayanan bölümü veya üzerine oturtulduğu cisim

   Güneş'ten yanmamış tarafı fil dişi bir sütunun kaidesine benziyor. - H. E. Adıvar

3. kalça
4. (heykeltraşlık) heykelin altındaki platform
5. (hukuk) kanun maddesi

Eş anlamlılar

• (bir şeyin oturtuldugu cisim): ayaklık, duraç, taban

Çeviriler

• Almanca: Regel (de) d, Basis (de) d, Fundament (de) n, Grundlage (de) d, Paragraph (de) e, Fundament (de) n, Podest (de) e
• Arapça: قاعدة‎ (ar) d
• Azerice: qayda (az)
• Fince: sääntö (fi), pohja (fi), patsaan jalusta (fi)
• İngilizce: rule (en); base (en), fundament (en), Paragraph (de) e, pedestal (en)
• Osmanlı Türkçesi: قاعده‎ (ota)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumu: "kaide"

Fince

[kai·de]

Ad

kaide

1. (mimarlık) parmaklık, korkuluk, cağ
2. (dokuma, mühendislik, halk ağzı) gücü