göç
Türkçe[değiştir]
Köken[değiştir]
- Osmanlı Türkçesi كوچ, o da Eski Türkçe köş, kö (“kalkmak, yük taşımak, yükselmek”).
Söyleniş[değiştir]
Ad[değiştir]
göç (belirtme hâli göçü, çoğulu göçler)
- (nakliyat) taşınma sırasında götürülen ev eşyaları
- (sosyoloji) ekonomik, toplumsal, siyasi sebeplerle bireylerin veya toplulukların bir ülkeden başka bir ülkeye, bir yerleşim yerinden başka bir yerleşimyerine gitme işi
- Obalarının hâlâ arkası kesilmeyen göçleri devam etmekte idi. — Samiha Ayverdi
- (sosyoloji) evden eve taşınma, nakil
- Her sene, zamanı gelince İstanbul'un mahallelerinde Boğaz'ın köylerine göçler başlardı. — Abdülhak Şinasi Hisar
- (zooloji) kuşların, geyiklerin, yarasaların, bazı balık ve böceklerin mevsim, iklim, besin miktarı vb.ne göre çevre değiştirmeleri
- Havalimanında staj yaparken bir ağustos günü o leyleklerin göçe hazırlanmasını ve göçünü ilk defa görmüştüm.
Çekimleme[değiştir]
göç adının çekimi
Eş anlamlılar[değiştir]
Alt kavramlar[değiştir]
Atasözleri[değiştir]
- Göç dönüşü topal eşek öne geçer
- Terziye göç demişler, iğnem başımda demiş
- Üç göç, bir yangın yerini tutar
- Üç göç,bir yangının yerini tutar
- Yaman komşu, yaman avrat, yaman at; birinden göç, birin boşa, birin sat
Deyimler[değiştir]
Türetilmiş kavramlar[değiştir]
Çeviriler[değiştir]
göç
Kaynakça[değiştir]
- Türk Dil Kurumuna göre "göç" maddesi
Ek okumalar[değiştir]
- Vikipedi'de göç
Türkmence[değiştir]
Söyleniş[değiştir]
- Heceleme: göç
Ad[değiştir]
göç
Kaynakça[değiştir]
- Atacanov, Ata (1922). Türkmendolu Yir Sözlüğü.