ceza

Türkçe

[ce·za:]

Köken

Arapça

Ad

ceza (belirtme hâli cezayı, çoğulu cezalar) -sı

1. uygunsuz davranışlarda bulunanlara uygulanan üzüntü, sıkıntı, acı verici işlem veya müeyyide

   O, olası ihanetim için cezalardan ceza beğenirken, ben de elimden geldiğince yardımcı olmaya çalışıyordum. - E. Şafak

2. (hukuk) suç işleyen bir kimsenin yaşantısına, özgürlüğüne, mallarına, onuruna karşı yasaların öngördüğü yaptırım

   Cezasını tamamlayana kadar tek kişilik bir koğuşta kalmış. - A. Ümit

Deyimler

ceza hukuku, ceza yazmak

Çeviriler

• Almanca: Strafe (de) d
• Arnavutça: [Girdi?]tpos
• Azerice: cəza (az)
• Eski Türkçe: kızgut (tr)
• Estonca: [Girdi?]tpos
• Fince: rangaistus (fi)
• Fransızca: peine (fr) d, punition (fr), penalty (fr), amende (fr), contravention (fr)
• Hollandaca: [Girdi?]tpos
• İngilizce: penalty (en), fine (en)
• İspanyolca: [Girdi?]tpos
• İsveççe: [Girdi?]tpos
• İtalyanca: penale (it)

• Kürtçe: [Girdi?]tpos
• Türkmence: kääýinç (tk)

Türetilmiş kavramlar

• cezaca, cezacı, cezacık, cezalı, cezalılık, cezalık, cezası, cezasız, cezasızlık, cezayken, cezayla, cezaysa

Kaynakça

• Türk Dil Kurumu: "ceza"

Atasözleri

• Hanım kırarsa kaza, halayık kırarsa ceza

Gagavuzca

Köken

Arapça djaza

Ad

ceza

1. hapishane