şeref

Ayrıca bakınız: Şeref

Türkçe

Köken

Osmanlı Türkçesi شرف‎, o da Arapça شَرَف‎ (şaraf) kelimesinden gelmektedir.

Söyleniş

• Heceleme: şe‧ref

Ad

şeref (belirtme hâli şerefi, çoğulu şerefler)

1. başkasının birine gösterdiği saygının dayandığı kişisel değer

   İnsanın şerefini ayaklar altına alırlar.

   Yurdunun şerefinin herşeyin üstünde olduğunu söyledi.

2. toplumca kabul kabul edilmiş iyi şöhret

   Kolay şöhret, güç sanatın şerefini daima kıskanmıştır. - F. R. Atay

Eş anlamlılar

• onur

Alt kavramlar

• namus

Kelime birliktelikleri

• namus ve şeref, şeref azası, şan ve şeref, şeref misafiri, şeref sözü, şeref üyesi

Türetilmiş kavramlar

• eşref, müşerref, şerefçe, şerefçi, şerefçik, şerefken, şerefle, şerefli, şerefse, şerefsiz

Çeviriler

şeref

• Almanca: Ehre (de) d
• Azerice: şərəf (az)
• Fince: kunnia (fi)
• Fransızca: honneur (fr)
• İngilizce: honour (en) (Yüksek İngiliz İngilizcesi), honor (en) (Yüksek Amerika Birleşik Devletleri İngilizcesi)
• İsveççe: heder (sv) g, ära (sv) g
• Karaçay-Balkarca: sıy (krc)
• Kürtçe: Eğer biliyorsanız lütfen bir çeviri ekleyiniz.
• Lehçe: godność (pl), honor (pl)
• Osmanlı Türkçesi: شَرَف‎ (ota)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumu: "şeref"

Ek okumalar

• Vikipedi'de şeref