özgü

Türkçe

Ön ad

1. birine, [[bir şey|bir şey]e ait olan, öze, has, mahsus

   Bu, içinde doğduğu, geliştiği, biçim kazandığı topluma özgü dildir. - N. Uygur

2. belli bir kimsede, şeyde veya türde bulunan, öze, has, mahsus
3. aynı cinsten başka hiçbir türde veya bireyde rastlanılmayan, öze, has, mahsus

Kaynakça

• Türk Dil Kurumu: "özgü"

Çeviriler

• Almanca: eigentümlich (de)
• Azerice: məxsus (az), xas (az)
• Fince: ominainen (fi)
• Fransızca: caractéristique (fr)
• İngilizce: characteristic (en)
• İsveççe: egendomlig (sv)

• Rusça: свойственный (ru) (svojstvennyj), характерный (ru) (xarakternyj)

Çağatayca

Ad

1. kendisine, zat-i hususi