yılan

Vikisözlük sitesinden

Türkçe[değiştir]

Söyleniş[değiştir]

IPA(anahtar): /jɯˈlan/
Heceleme: yı‧lan

Köken[değiştir]

Eski Türkçe Eski Türkçe yılan sözcüğünden evrilmiştir.

[değiştir]

yılan (belirtme hâli yılanı, çoğulu yılanlar) -nı

Vikipedi
Vikipedi
yılan hakkında Türkçe Vikipedi'de ansiklopedik bilgi bulabilirsiniz.
[1] Yılan
  1. (sürüngenler) sürüngenler (reptilia) sınıfının ayaksız, ince, uzun, derisi pullu olan yılanlar alt takımındaki türlere verilen genel ad, yerdegezen
    Ok yılanı. Su yılanı. Çıngıraklı yılan. Gözlüklü yılan.
  2. yılma işini yapan
  3. (mecaz) hain veya sinsi kişi

Bilimsel adı[değiştir]

Deyimler[değiştir]

Karşıt anlamlılar[değiştir]

Üst kavramlar[değiştir]

Alt kavramlar[değiştir]

Sözcük birliktelikleri[değiştir]

Türetilmiş kavramlar[değiştir]

Çeviriler[değiştir]

Ön ad[değiştir]

yılan (karşılaştırma daha yılan, üstünlük en yılan)

  1. (mecaz) sinsi ve hain
    Gözlerinde ancak annemin bildiği bir yılan ışıltısıyla gülüyor. - Y. Z. Ortaç

Kaynakça[değiştir]

Atasözleri[değiştir]

Ek okumalar[değiştir]

Gagavuzca[değiştir]

Köken[değiştir]

Eski Türkçe jyl

[değiştir]

yılan

  1. (sürüngenler, yılanlar) yılan, yerdegezen

Kırım Tatarca[değiştir]

[değiştir]

yılan

  1. (sürüngenler, yılanlar) yılan, yerdegezen

Tatarca[değiştir]

[değiştir]

yılan

  1. (sürüngenler, yılanlar) yılan, yerdegezen

Kaynakça[değiştir]

  • Eyuboğlu, İsmet Zeki (1998). Türk Dilinin Etimoloji Sözlüğü. İstanbul: Sosyal Yayınlar. ISBN 975-738-472-2.
  • Etymological Dictionaries - Andras Rajki