usul

Türkçe

Ad

usul (belirtme hâli usulu, çoğulu usullar) usul -slu

[1] kökler, asıllar

[2] (hukuk, aile) bir kimsenin ana, baba, dede ve nineleri

[3] bir amaca erişmek için izlenen düzenli yol, tutulan yol, yöntem, tarz

Kendine baktırmak için güzel usul doğrusu. - H. Taner

[4] bilimde belli bir sonuca erişmek için, belli ilke ve kurallara göre izlenen yol, metot

[5] (hukuk) bir yasama veya idare işleminin hazırlanması, yapılması veya yürürlüğe konması sırasında uyulması gereken hükümler ve izlenecek yollar

[6] (müzik) klasik Türk müziğinde tempo

Kendilerine nota, usul filan öğretilecek olursa bunlardan çok şey beklenebilir. - O. C. Kaygılı

Köken

Arapça

Kaynakça

• Türk Dil Kurumu: "usul"

Çeviriler

• Almanca: Ursprung (de) e
• Çekçe: původ (cs), vznik (cs) e
• Estonca: päritolu (et)
• Fince: juuret (fi), alkuperä (fi), lähiomaiset (fi), toimintatapa (fi), menetelmä (fi)
• Fransızca: origine (fr), methode (nl)
• İngilizce: origin (en)
• İspanyolca: origen (es) e
• İsveççe: origo (sv)

• İtalyanca: origine (it)
• Portekizce: origem (pt)
• Rusça: начало (ru) (načalo), исток (ru) (istok), источник (ru) (istočnik), происхождение (ru) (proisxoždenije)
• Modern Yunanca: προέλευση (el) (proélefsi)

Açıklamalar

Zaman zaman yöntem anlamında da kullanılsa da bu yanlıştır. Zira "yöntem" anlamına gelen kelime "usul" değil "usûl"dür.

Belirteç

[1] alçak sesle

Ala gözlü benli dilber. - Karacaoğlan

Usul söyle söz ederler - Karacaoğlan

[2] yavaş bir biçimde

Gagavuzca

Ad

[1] usul

Köken

[1] Arapça

Kaynakça

• Etymological Dictionaries - Andras Rajki