muhtaç
Görünüm
Türkçe
[düzenle]Köken
[düzenle]- Osmanlı Türkçesi محتاچ, o da Arapça مُحْتَاج (muḥtāc) kelimesinden gelmektedir.
Söyleniş
[düzenle]- Heceleme: muh‧taç
Ad
[düzenle]muhtaç (belirtme hâli muhtacı, çoğulu muhtaçlar)
- bir şeye ihtiyaç duyan kimse
- fakir, yoksul kimse
- bakmaya mecbur olduğu aile efradını veya kendisini geçindirmeye muktedir olamayan kimse
Üst kavramlar
[düzenle]Alt kavramlar
[düzenle]- (bir şeye ihtiyaç duyan kimse): muhtac-ı himmet
Türetilmiş kavramlar
[düzenle]Çeviriler
[düzenle]Ön ad
[düzenle]muhtaç (karşılaştırma daha muhtaç, üstünlük en muhtaç)
- bir şeye ihtiyaç duyan
- Bunu işitmeye ne kadar muhtaçmış! - A. Ağaoğlu
- fakir, yoksul
- Muhtaç hemşehrilerin bir kısmı etrafımda dolaşmaya, bana kur yapmaya başladılar. - R. N. Güntekin
- bakmaya mecbur olduğu aile fertlerini veya kendisini geçindirmeye yetecek geliri, mali, kazancı bulunmayan
Deyimler
[düzenle]Çeviriler
[düzenle]Kaynakça
[düzenle]- Türk Dil Kurumuna göre "muhtaç" maddesi