fakir

Türkçe

Ad

fakir (belirtme hâli fakiri, çoğulu fakirler)

[1] Fakir

[1] (din) Hindistan'da yokluğa, eziyete kendini alıştırmış derviş

[2] kişinin alçak gönüllülük göstermek için kendisine verdiği san

Yazılışlar

فقير‏

Heceleme

Heceleme: fa·kir

Kaynakça

• Türk Dil Kurumu: "fakir"
• Vikipedi'de fakir

Çeviriler

• Almanca: Fakir (de)
• Fince: fakiiri (fi)
• İngilizce: fakir (en)
• İsveççe: fakir (sv)

Üst kavramlar

[1] insan

Örnekler

[1] Fakir, bir ipi havaya atıp dimdik duran ipe tırmandı.

[2] Fakir dün ziyaretinize geldimse de bulamadım. - Şemsettin Sami

[2] Hey gidi kahpe felek, gençliklerine doymadan gitti fakirler. - H. Taner

Atasözleri

Zengin arabasını dağdan aşırır, fakir düz ovada yolunu şaşırır

Zengin giyerse sağlıcakla, fakir giyerse nerden buldu ki derler

Zengin silkinse fakir bay olur

Türetilmiş kavramlar

[1] fakirce, fakircik, fakirken, fakirle, fakirli, fakirlik, fakirse, fakirsi, fakirsiz

Ön ad

fakir (karşılaştırma daha fakir, üstünlük en fakir)

[1] geçimini güçlükle sağlayan

[2] olması gerekenden az

[3] zavallı, kimsesiz

Yazılışlar

فقير‏

Heceleme

Heceleme: fa·kir

Eş anlamlılar

[1] fukara, yoksul

Karşıt anlamlılar

[1] zengin

Çeviriler

• Fince: köyhä (fi)
• İngilizce: poor (en)

Türk lehçeleri

• Azerice: kasıb (az)
• Eski Türkçe: çıgan (tr)
• Karaçay Balkarca: carlı (krc)

Örnekler

[1] En fakir köyler taştandır ve üstü kiremittir. - F. R. Atay

[2] Seni fakir, soluk bir dekor içinde görmek istemem. - M. Yesari

Gagavuzca

Ön ad

fakir

[1] fakir

Köken

Arapça

Kaynakça

• Etymological Dictionaries - Andras Rajki

İngilizce

Ad

fakir (çoğulu fakirs)

[1] (din) fakir

İsveççe

Ad

fakir

[1] (din) fakir