kuyu

Ayrıca bakınız: tandır

Türkçe

Köken

Eski Türkçe kudug > kuy

Ad

kuyu (belirtme hâli kuyuyu, çoğulu kuyular) -su

1. su katmanına varıncaya kadar derinliğine kazılan, genellikle silindir biçiminde, çevresine duvar örülen, suyundan yararlanılan çukur, su kuyu

   Kahveci Salih eğilmiş, az evvel sarkıttığı gazozları kuyudan çıkarıyordu. - H. Taner

2. toprağa kazılan derince çukur

   Kireç kuyusu.

3. içinden çıkılamayan durum veya yer
4. (madencilik) yer altındaki iş yerlerine ulaşmak için açılmış ve kesit boyutları derinliğine oranla sınırlı, düşey veya düşeye yakın bağlantı yolu

Atasözleri

[1] El için kuyu kazan, evvela kendi düşer

Deyimler

kuyu kebabı

kuyusunu kazmak

Kaynakça

• Türk Dil Kurumu: "kuyu"

Türk lehçeleri

• Azerice: quyu (az)
• Çağatayca: sim‏‎ (chg)
• Eski Türkçe: çat (tr), kudı (tr), kudug (tr)
• Gagavuzca: kuyu (gag)
• Karaçay Balkarca: huyu (krc)

• Tatarca: qoyı (tt)
• Türkmence: guýy (tk)

Çeviriler

• Fince: kuoppa (fi)
• İngilizce: pit (en)
• İskoç İngilizcesi: {{ç|sco|

Çağatayca

Ad

[1] kangı, hangısı

Gagavuzca

Ad

kuyu

[1] kuyu, çukur

Köken

[1] Eski Türkçe qudugh

Kaynakça

• Etymological Dictionaries - Andras Rajki

Kaynakça

• KÚNOS, Dr. Ignaz (1902). Şeyh Süleyman Efendi, Çağatayca-Osmanlıca Sözlük. Budapeşte: Section Orientale de la Société Ethnographique Hongroise.