kuyu

Ayrıca bakınız: tandır

Türkçe

Ad

kuyu (belirtme hâli kuyuyu, çoğulu kuyular)

[1] su katmanına varıncaya kadar derinliğine kazılan, genellikle silindir biçiminde, çevresine duvar örülen, suyundan yararlanılan çukur

Kahveci Salih eğilmiş, az evvel sarkıttığı gazozları kuyudan çıkarıyordu. - H. Taner

[2] toprağa kazılan derince çukur

Kireç kuyusu.

[3] içinden çıkılamayan durum veya yer

[4] (madencilik) yer altındaki iş yerlerine ulaşmak için açılmış ve kesit boyutları derinliğine oranla sınırlı, düşey veya düşeye yakın bağlantı yolu

Köken

[1] Eski Türkçe kudug > kuy

Atasözleri

[1] El için kuyu kazan, evvela kendi düşer

Deyimler

kuyu kebabı

kuyusunu kazmak

Kaynakça

• Türk Dil Kurumu: "kuyu"

Türk lehçeleri

• Azerice: quyu (az)
• Çağatayca: sim‏‎ (chg)
• Eski Türkçe: çat (tr), kudı (tr), kudug (tr)
• Gagavuzca: kuyu (gag)
• Karaçay Balkarca: huyu (krc)

• Tatarca: qoyı (tt)
• Türkmence: guýy (tk)

Çeviriler

• Fince: kuoppa (fi)
• İngilizce: pit (en)
• İskoç İngilizcesi: {{ç|sco|

Çağatayca

Ad

[1] kangı, hangısı

Gagavuzca

Ad

[1] kuyu, çukur

Köken

[1] Eski Türkçe qudugh

Kaynakça

• Etymological Dictionaries - Andras Rajki

Kaynakça

• KÚNOS, Dr. Ignaz (1902). Şeyh Süleyman Efendi, Çağatayca-Osmanlıca Sözlük. Budapeşte: Section Orientale de la Société Ethnographique Hongroise.