koyun

Vikisözlük sitesinden
Ayrıca bakınız: köyün

Türkçe[değiştir]

Söyleniş[değiştir]

Köken 1[değiştir]

koy + -un
koyu + -n

[değiştir]

koyun

  1. koy (ad) sözcüğünün çekimi:
    1. tamlayan tekil
    2. ikinci tekil şahıs iyelik tekil
  2. koyu (ad) sözcüğünün ikinci tekil şahıs iyelik tekil çekimi

Köken 2[değiştir]

Osmanlı Türkçesi قویون(koyun) sözcüğünden, o da Eski Türkçe 𐰸𐰆𐰪(q̊¹uń) sözcüğünden devralındı.
Koyunlar

[değiştir]

koyun (belirtme hâli koyunu, çoğulu koyunlar)

  1. (boynuzlugiller, evcil hayvanlar) geviş getirenlerden, eti, sütü, yapağısı ve derisi için yetiştirilen evcil hayvan
  2. (mecaz) verilen buyruklara uyan, kendi kişiliğini gösteremeyen kişi
Çekimleme[değiştir]
Bilimsel adı[değiştir]
Üst kavramlar[değiştir]
Alt kavramlar[değiştir]
Atasözleri[değiştir]
Deyimler[değiştir]
Kelime birliktelikleri[değiştir]
Türetilmiş kavramlar[değiştir]
Çeviriler[değiştir]

Ek okumalar[değiştir]

Köken 3[değiştir]

Eski Türkçe 𐰸𐰆𐰪(q̊¹uń) sözcüğünden devralındı

[değiştir]

koyun (belirtme hâli koynu, çoğulu koyunlar)

  1. kollar arası
    eş anlamlıları: göğüs, kucak, sine
    • Ninem bizde bulunduğu zamanlar onun koynundan başka bir yerde yattığımı hiç bilmem. — Y. K. Karaosmanoğlu
  2. (giyim) göğüsle giysi arası
    Kesesini koynunda taşır.
  3. (mecaz) koruyucu, şefkatli çevre
    Hepimiz bu yurdun koynunda yetiştik.
Çekimleme[değiştir]

Köken 4[değiştir]

koy + -un

Eylem[değiştir]

koyun

  1. koymak (eylem) sözcüğünün dilek-emir kipi basit ikinci çoğul şahıs olumlu çekimi
    zıt anlamlısı: koymayın

Kaynakça[değiştir]

Gagavuzca[değiştir]

Köken[değiştir]

Eski Türkçe 𐰸𐰆𐰪(q̊¹uń) sözcüğünden

Söyleniş[değiştir]

  • Heceleme: ko‧yun

[değiştir]

koyun

  1. (boynuzlugiller) koyun