koyun

Vikisözlük sitesinden
Gezinti kısmına atla Arama kısmına atla
Ayrıca bakınız: köyün

Türkçe[değiştir]

Söyleniş[değiştir]

IPA(anahtar): /ko.ˈjun/
Heceleme: ko‧yun

Köken[değiştir]

koy + -un

[değiştir]

koyun

  1. koy (ad) sözcüğünün çekimi:
    1. tamlayan tekil
    2. ikinci tekil şahıs iyelik tekil

Köken 2[değiştir]

koyu + -n.

[değiştir]

koyun

  1. koyu (ad) sözcüğünün ikinci tekil şahıs iyelik tekil çekimi

Köken 3[değiştir]

Osmanlı Türkçesi قویون(koyun) sözcüğünden, o da Eski Türkçe 𐰸𐰆𐰪(q̊¹uń) sözcüğünden devralındı.
Koyunlar

[değiştir]

koyun (belirtme hâli koyunu, çoğulu koyunlar)

  1. (boynuzlugiller, evcil hayvanlar) geviş getirenlerden, eti, sütü, yapağısı ve derisi için yetiştirilen evcil hayvan
  2. (mecaz) verilen buyruklara uyan, kendi kişiliğini gösteremeyen kişi
Çekimleme[değiştir]
Bilimsel adı[değiştir]
Üst kavramlar[değiştir]
Deyimler[değiştir]


Türetilmiş kavramlar[değiştir]
Çeviriler[değiştir]

Kaynakça[değiştir]

Atasözleri[değiştir]

Köken 4[değiştir]

Eski Türkçe 𐰸𐰆𐰪(q̊¹uń) sözcüğünden devralındı

[değiştir]

koyun (belirtme hâli koynu, çoğulu koyunlar)

  1. kollar arası
    • Ninem bizde bulunduğu zamanlar onun koynundan başka bir yerde yattığımı hiç bilmem. — Y. K. Karaosmanoğlu
  2. (giyim) göğüsle giysi arası
    Kesesini koynunda taşır.
  3. (mecaz) koruyucu, şefkatli çevre
    Hepimiz bu yurdun koynunda yetiştik.
Çekimleme[değiştir]
Eş anlamlılar[değiştir]

Köken 5[değiştir]

koy + -un

Eylem[değiştir]

koyun

  1. koymak (eylem) sözcüğünün dilek-emir kipi basit ikinci çoğul şahıs olumlu çekimi
Zıt anlamlılar[değiştir]

Gagavuzca[değiştir]

Köken[değiştir]

Eski Türkçe 𐰸𐰆𐰪(q̊¹uń) sözcüğünden

[değiştir]

koyun

  1. (boynuzlugiller) koyun