pir

Ayrıca bakınız: PIR

Türkçe

Köken

Farsça پیر‎ (pi:r)

Söyleniş

• IPA^(anahtar): pi:ɾ
• Heceleme: pir

Ad

pir (belirtme hâli piri, çoğulu pirler)

1. koca, ihtiyar, yaşlı kimse

Ak sakallı pir, bunları söyleyerek sırra kadem basmış. - Y. K. Karaosmanoğlu

1. (tarikat) bir tarikat veya sanatın kurucusu

Büyük Itrî'ye eskiler derler. Bizim öz musikimizin piri. - Y. K. Beyatlı

1. herhangi bir konuda, bir meslekte deneyim kazanmış, eskimiş kimse

Eş anlamlılar

• (meslekte tecrübe kazanmış): guru

Çeviriler

çeviriler

• Almanca: Guru (de) e

Türetilmiş kavramlar

• pirce, pirci, pircik, pirdaş, pirken, pirle, pirli, pirse, pirsi, pirsiz

Kaynakça

• Türk Dil Kurumu: "pir"

Belirteç

pir

1. adamakıllı, iyice

Bir söyledi ama pir söyledi.

Çeviriler

çeviriler

• Fince: perinpohjin (fi)

Şorca

Bu sözcüğün, biçim ve içerik olarak Vikisözlük standartlarına ulaşması için elden geçirilmesi gerekmektedir.

Madde düzenleme ve Vikisözlük standartları ile ilgili bilgi
Bu sözcükte ayrıca şu sorunlar da bulunmaktadır:

• Bu söz(cük), ait olduğu dilin kullandığı Şorca alfabesinde yazılmamıştır.
• Bu söz(cük) varlığını ispatlayacak hiçbir kaynak içermemekte, lütfen kaynak eklenmesinde yardımcı olun.

Düzenleme yapıldıktan sonra bu not silinmelidir.

Ad

1. yaprak

Rakam

1. bir

Endonezce

Ad

pir

1. (gülgiller, ağaçlar, meyveler) armut

Kuzey Kürtçe

Ad

pir ?

1. (mimarlık) köprü
2. dede, ihtiyar
3. hoca

Alevî'ler ve Yezidî'ler hocalarına pir'im (pirê min) diye hitab ederler.

Zazaca

Ad

pir g

1. (primatlar) eş (kadın)
2. yaşlı
3. ihtiyar
4. kocamak