isim

Vikisözlük sitesinden
Ayrıca bakınız: işim

Türkçe[değiştir]

Köken[değiştir]

Osmanlı Türkçesi اسم‎, Arapça اِسْم(ism).

Söyleniş[değiştir]

[değiştir]

isim (belirtme hâli ismi, çoğulu isimler)

  1. anılacak değer, önem
  2. bir konuyu sürekli ve tekrar tekrar anlatış
    İsminden bıktım usandım!
  3. herkesçe tanınmış veya işitilmiş olma hâli
  4. kişiyi, bir şeyi açıklamaya, anlatmaya, bildirmeye, tanımlamaya yarayan kelime ya da kelimeler
    İsim dediğin Hz. Âdem'den bu yana kendini taşıyanı kâh usul usul yoğurur, kâh efsunlu iplerle sıkı sıkı bağlardı. İsim dediğin, yüksekte uçanın belini bükecek, alçaktan geçenin başını doğrultacak; pervasıza perva, korkusuza korku katacak kadar kudretli idi. — E. Şafak
  5. nâm
  6. (dil bilimi) Canlı ve cansız varlıkları, duygu ve düşüncelere, çeşitli durumları bildiren kelime
    eş anlamlısı: ad
  7. (mecaz) kişi, şahıs
    Biz eskidikçe yaşlarımız yirmiden yirmi bire, yirmi birden yirmi ikiye bastıkça yeni yüzler, yeni isimler katılıyor aramıza. — Y. Z. Ortaç
Çekimleme[değiştir]

Alt kavramlar[değiştir]

Deyimler[değiştir]

Kelime birliktelikleri[değiştir]

Türetilmiş kavramlar[değiştir]

Çeviriler[değiştir]

Kaynakça[değiştir]

Ek okumalar[değiştir]

Azerice[değiştir]

Köken[değiştir]

Arapça اِسْم(ism).

Söyleniş[değiştir]

  • Heceleme: i‧sim

[değiştir]

isim

  1. (dil bilimi) isim