isim
Gezinti kısmına atla
Arama kısmına atla
|
Ayrıca bakınız: ism |
Konu başlıkları
Türkçe[düzenle]
Söyleniş[düzenle]
IPA: iˈsim Heceleme: i·sim
Köken[düzenle]
Ad[düzenle]
isim (belirtme hâli ismi, çoğulu isimler) -smi
- (dil bilimi) ad
- kimseyi, bir şeyi anlatmaya, tanımlamaya, açıklamaya, bildirmeye yarayan kelime ya da kelimeler
- İsim dediğin Hz. Âdem'den bu yana kendini taşıyanı kâh usul usul yoğurur, kâh efsunlu iplerle sıkı sıkı bağlardı. İsim dediğin, yüksekte uçanın belini bükecek, alçaktan geçenin başını doğrultacak; pervasıza perva, korkusuza korku katacak kadar kudretli idi. - E. Şafak.
- (mecaz) kişi
- Biz eskidikçe yaşlarımız yirmiden yirmi bire, yirmi birden yirmi ikiye bastıkça yeni yüzler, yeni isimler katılıyor aramıza. - Y. Z. Ortaç
- herkesçe tanınmış veya işitilmiş olma durumu
- anılacak değer, önem
- bir konuyu sürekli ve tekrar tekrar anlatış
- Senin isiminden bıkıp usandım.
Çekimleme[düzenle]
isim adının çekimi
| tekil | çoğul | |
|---|---|---|
| yalın | isim | isimler |
| belirtme | ismi | isimleri |
| yönelme | isme | isimlere |
| bulunma | isimde | isimlerde |
| ayrılma | isimden | isimlerden |
| tamlayan | ismin | isimlerin |
| iyelik | ||
| tekil | çoğul | |
| 1. tekil (ben) | ismim | isimlerim |
| 2. tekil (sen) | ismin | isimlerin |
| 3. tekil (o) | ismi | isimleri |
| 1. çoğul (biz) | ismimiz | isimlerimiz |
| 2. çoğul (siz) | isminiz | isimleriniz |
| 3. çoğul (onlar) | ismi isimleri | |
Eş anlamlılar[düzenle]
Deyimler[düzenle]
Sözcük birliktelikleri[düzenle]
Türetilmiş kavramlar[düzenle]
Çeviriler[düzenle]
ad — bakınız ad
Kaynakça[düzenle]
- Türk Dil Kurumu: "isim"
Azerice[düzenle]
Köken[düzenle]
Ad[düzenle]
isim
- (dil bilimi) isim
