İçeriğe atla

ot

Vikisözlük sitesinden
Ayrıca bakınız: Ott, öt

Türkçe

[düzenle]

Söyleniş

[düzenle]
Heceleme: ot

ot (belirtme hâli odu, çoğulu otlar)

Vikipedi
Vikipedi
ot hakkında Türkçe Vikipedi'de ansiklopedik bilgi bulabilirsiniz.
Ot
  1. (bitki anatomisi) toprak üstündeki bölümleri odunlaşmayıp yumuşak kalan, ilkbaharda bitip bir iki mevsim sonra kuruyan küçük bitkiler
    Etrafımızda uzun otlar, yalçın kayalar vardı. - Aka Gündüz
  2. (halk ağzı) (Kahramanmaraş ağzı) (Andırın ağzı) (Düziçi ağzı) dudak arasına atılan meşe külü ve tütünden yapılan keyif verici madde

Üst kavramlar

[düzenle]

bitki, madde


Deyimler

[düzenle]

ata et, ite ot vermek, ayağının bastığı yerde ot bitmemek, çanına ot tıkamak, çemen otu, eğrelti otu, limon melisa otu, ot gibi, ot yoldurmak, sinirli ot, süpürge otu

Türetilmiş kavramlar

[düzenle]

otça, otçu, otçuk, otken, otla, otlu, otsa, otsu, otsuz

Çeviriler

[düzenle]

Kaynakça

[düzenle]

Atasözleri

[düzenle]

Azerice

[düzenle]

ot

  1. (bitki anatomisi) ot

Çağatayca

[düzenle]
  1. (yangın) ateş
  2. nar
  3. ağu, zehir
  4. geç mânâsına dahi gelir

Gagavuzca

[düzenle]

Köken

[düzenle]

Eski Türkçe

ot

  1. (bitki anatomisi) ot

Karaçay Balkarcası

[düzenle]
  1. (yangın) ateş

Karakalpakça

[düzenle]

ot

  1. (yangın) ateş
  2. (bitki anatomisi) ot

Kumanca

[düzenle]

ot

  1. (yangın) ateş

Özbekçe

[düzenle]

ot

  1. (atgiller) at
  2. (dil bilimi) ad, isim

Şorca

[düzenle]
Düzenleme yapıldıktan sonra bu not silinmelidir.
  1. (yangın) ateş

Türkmence

[düzenle]

ot

  1. (yangın) ateş

Uygurca

[düzenle]

ot

  1. (bitki anatomisi) ot