isimsiz

Türkçe

Köken

isim + -siz

Söyleniş

• IPA^(anahtar): isimˈsiz, (çoğulu) isimˈłeɾ
• Heceleme: i‧sim‧siz

Eş anlamlılar

• adsız

Zıt anlamlılar

• isimli

Ad

isimsiz (belirtme hâli isimsizi, çoğulu isimsizler)

1. İsim almayan, ismi olmayan kişi
2. Yaptığı iş bilinmesine karşılık kendi bilinmeyen kişi

Çeviriler

çeviriler

• Almanca: Namenloser (de) e, Namenlose (de) d
• İngilizce: nameless (en)

Ön ad

isimsiz (karşılaştırma daha isimsiz, üstünlük en isimsiz)

1. İsim almayan, ismi olmayan
2. Yaptığı iş bilinmesine karşılık kendi bilinmeyen

Çeviriler

çeviriler

• Almanca: namenlos (de)
• İngilizce: nameless (en)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "isimsiz" maddesi