imza

Türkçe

Köken

Osmanlı Türkçesi امضا‎, Arapça إمْضَاء‎ (ʾimḍāʾ).

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /im.ˈzaː/
• Heceleme: im‧za

Ad

imza (belirtme hâli imzayı, çoğulu imzalar), sahiplik şekli imza -sı

1. imzalama işi

   Her şey tamam, bir imzaya gideceğim, sonra hemen çıkarız.

2. (hukuk) bir kimsenin herhangi bir belgeyi yazdığını veya onayladığını belirtmek için her zaman aynı şekilde kullandığı işaret, signatür
3. (mecaz) herhangi bir alanda ün yapmış kimse

Çekimleme

imza adının çekimi

		tekil	çoğul
yalın		imza	imzalar
belirtme		imzayı	imzaları
yönelme		imzaya	imzalara
bulunma		imzada	imzalarda
ayrılma		imzadan	imzalardan
tamlayan		imzanın	imzaların
iyelik
		tekil	çoğul
1. tekil	yalın	imzam	imzalarım
	belirtme	imzamı	imzalarımı
	yönelme	imzama	imzalarıma
	bulunma	imzamda	imzalarımda
	ayrılma	imzamdan	imzalarımdan
	tamlayan	imzamın	imzalarımın
2. tekil	yalın	imzan	imzaların
	belirtme	imzanı	imzalarını
	yönelme	imzana	imzalarına
	bulunma	imzanda	imzalarında
	ayrılma	imzandan	imzalarından
	tamlayan	imzanın	imzalarının
3. tekil	yalın	imzası	imzaları
	belirtme	imzasını	imzalarını
	yönelme	imzasına	imzalarına
	bulunma	imzasında	imzalarında
	ayrılma	imzasından	imzalarından
	tamlayan	imzasının	imzalarının
1. çoğul	yalın	imzamız	imzalarımız
	belirtme	imzamızı	imzalarımızı
	yönelme	imzamıza	imzalarımıza
	bulunma	imzamızda	imzalarımızda
	ayrılma	imzamızdan	imzalarımızdan
	tamlayan	imzamızın	imzalarımızın
2. çoğul	yalın	imzanız	imzalarınız
	belirtme	imzanızı	imzalarınızı
	yönelme	imzanıza	imzalarınıza
	bulunma	imzanızda	imzalarınızda
	ayrılma	imzanızdan	imzalarınızdan
	tamlayan	imzanızın	imzalarınızın
3. çoğul	yalın	imzası imzaları
	belirtme	imzasını imzalarını
	yönelme	imzasına imzalarına
	bulunma	imzasında imzalarında
	ayrılma	imzasından imzalarından
	tamlayan	imzasının imzalarının

Üst kavramlar

• belge

Alt kavramlar

• kuru imza, ıslak imza

Türetilmiş kavramlar

imza

• imza kâğıdı,
• imza günü,
• imza sahibi,
• imzaca,
• imzacı,
• imzacık,
• imzaken,
• imzala,
• imzalama,
• imzalı,
• imzasa,
• imzasız

Çeviriler

imza

• Almanca: Unterschrift (de) d
• Arapça: إمْضَاء‎ (ar) e (ʾimḍāʾ)
• Azerice: imza (az)
• Endonezce: tanda tangan (id)
• Fince: allekirjoitus (fi), signeeraus (fi)
• Fransızca: signature (fr) d
• Gagavuzca: imza (gag), imzâ (gag)
• İngilizce: signature (en)
• İsveççe: signatur (sv) g
• Lazca: imza (lzz)
• Lehçe: autograf (pl)
• Özbekçe:

  Kiril: қўл (uz)

  Latin: dastxat (uz), imzo (uz)

• Sunda dili: genep (su)
• Tatarca: imza (tt), imzâ (tt)
• Türkçe:

  Osmanlı Türkçesi: امضا‎ (ota)

• Uygurca: ئىمزا‎ (ug) (imza)
• Zazaca: imza (diq)

Kaynaklar

• Türk Dil Kurumuna göre "imza" maddesi

Ek okumalar

• Vikipedi'de imza

Anagramlar

• Azmi

Azerice

Köken

Arapça إمْضَاء‎ (ʾimḍāʾ).

Söyleniş

• Heceleme: im‧za

Ad

imza

1. (hukuk) imza, signatür

Gagavuzca

Farklı yazılışlar

• imzâ

Köken

Arapça إمْضَاء‎ (ʾimḍāʾ).

Söyleniş

• Heceleme: im‧za

Ad

imza

1. (hukuk) imza, signatür

Kaynakça

• Etymological Dictionaries - Andras Rajki

Lazca

Köken

Arapça إمْضَاء‎ (ʾimḍāʾ).

Söyleniş

• Heceleme: im‧za

İsim

imza

1. (hukuk) imza, signatür

   imzaşi ndğa — imza günü

Tatarca

Köken

Arapça إمْضَاء‎ (ʾimḍāʾ).

Söyleniş

• Heceleme: im‧za

Ad

imza

1. (hukuk) imza, signatür

Zazaca

Köken

Arapça إمْضَاء‎ (ʾimḍāʾ).

Söyleniş

• Heceleme: im‧za

Ad

imza

1. (hukuk) imza, signatür