günahkâr

Türkçe

Köken

Farsça گناه‌کار‏ (gonâhkâr), گناه‏ (gonâh, “günah”) + ـکار‏ (kâr, “sıfat yapan ek”)

Ad

günahkâr (belirtme hâli günahkârı, çoğulu günahkârlar)

[1] (din, hukuk) günah işleyen kişi

[2] (din) suçlu kişi

Söyleniş

IPA: gynahˈkjaɾ

Heceleme

Heceleme: gü·nah·kâr

Çeviriler

• Almanca: Sünder (de) e, Sünderin (de) d
• Arapça: مُجْرِمٌ‏‎ (ar) e (mud͡ʒrim(un)), مُجْرِمَةٌ‏‎ (ar) d (mud͡ʒrima(tun))
• İngilizce: sinner (en)

• İsveççe: syndare (sv) g, synderska (sv) g
• Norveççe:
  • Bokmål: synder (no) e

Üst kavramlar

[1] cin, insan

Alt kavramlar

[1] fasık, gâvur, kâfir, münafık

Türetilmiş kavramlar

[*] günahkârca, günahkârken, günahkârla, günahkârlı, günahkârsa, günahkârsız

Kaynakça

• Türk Dil Kurumu: "günahkâr"

Ön ad

       günahkâr (karşılaştırma daha günahkâr, üstünlük en günahkâr)

[1] (din, hukuk) günah işleyen

[2] (din) suçlu

Söyleniş

IPA: gynahˈkjaɾ

Heceleme

Heceleme: gü·nah·kâr

Çeviriler

• Almanca: sündig (de)

• İngilizce: sinful (en)