günahkâr

Türkçe

Köken

Osmanlı Türkçesi گناهكار‎ sözcüğünden devralındı (günah + kâr).

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /ɟy.nɑh.ˈcjɑɾ/
• Heceleme: gü‧nah‧kâr

Ad

günahkâr (belirtme hâli günahkârı, çoğulu günahkârlar)

1. (din) suçlu kişi
2. (din, hukuk) günah işleyen kişi

Çekimleme

günahkâr adının çekimi

		tekil	çoğul
yalın		günahkâr	günahkârlar
belirtme		günahkârı	günahkârları
yönelme		günahkâra	günahkârlara
bulunma		günahkârda	günahkârlarda
ayrılma		günahkârdan	günahkârlardan
tamlayan		günahkârın	günahkârların
iyelik
		tekil	çoğul
1. tekil	yalın	günahkârım	günahkârlarım
	belirtme	günahkârımı	günahkârlarımı
	yönelme	günahkârıma	günahkârlarıma
	bulunma	günahkârımda	günahkârlarımda
	ayrılma	günahkârımdan	günahkârlarımdan
	tamlayan	günahkârımın	günahkârlarımın
2. tekil	yalın	günahkârın	günahkârların
	belirtme	günahkârını	günahkârlarını
	yönelme	günahkârına	günahkârlarına
	bulunma	günahkârında	günahkârlarında
	ayrılma	günahkârından	günahkârlarından
	tamlayan	günahkârının	günahkârlarının
3. tekil	yalın	günahkârı	günahkârları
	belirtme	günahkârıyı	günahkârlarını
	yönelme	günahkârıya	günahkârlarına
	bulunma	günahkârıda	günahkârlarında
	ayrılma	günahkârıdan	günahkârlarından
	tamlayan	günahkârının	günahkârlarının
1. çoğul	yalın	günahkârımız	günahkârlarımız
	belirtme	günahkârımızı	günahkârlarımızı
	yönelme	günahkârımıza	günahkârlarımıza
	bulunma	günahkârımızda	günahkârlarımızda
	ayrılma	günahkârımızdan	günahkârlarımızdan
	tamlayan	günahkârımızın	günahkârlarımızın
2. çoğul	yalın	günahkârınız	günahkârlarınız
	belirtme	günahkârınızı	günahkârlarınızı
	yönelme	günahkârınıza	günahkârlarınıza
	bulunma	günahkârınızda	günahkârlarınızda
	ayrılma	günahkârınızdan	günahkârlarınızdan
	tamlayan	günahkârınızın	günahkârlarınızın
3. çoğul	yalın	günahkârı günahkârları
	belirtme	günahkârıyı günahkârlarını
	yönelme	günahkârıya günahkârlarına
	bulunma	günahkârıda günahkârlarında
	ayrılma	günahkârıdan günahkârlarından
	tamlayan	günahkârının günahkârlarının

Üst kavramlar

• (din, hukuk): cin, insan

Alt kavramlar

• (din, hukuk): fâcir, fasık, gâvur, kâfir, münafık, zalim, zındık

Türetilmiş kavramlar

• günahkârca, günahkârken, günahkârla, günahkârlı, günahkârsa, günahkârsız

Çeviriler

hukuk, din

• Almanca: Sünder (de) e, Sünderin (de) d
• Arapça: مُجْرِم‎ (ar) e (mücrim), مُجْرِمَة‎ (ar) d (mücrime)
• Beyaz Rusça: грэшнік (be) e, g (hrešnik), грэшніца (be) d (hrešnica)
• Danca: synder (da) g, synderinde (da) g
• İngilizce: sinner (en)
• İsveççe: syndare (sv) g, synderska (sv) g
• Norveççe:

  Bokmål: synder (no) e

  Nynorsk: syndar (nn) e

• Rusça: гре́шник (ru) e (gréşnik), гре́шница (ru) d (gréşnica)
• Türkçe:

  Osmanlı Türkçesi: گناهكار‎ (ota)

• Ukraynaca: грі́шник (uk) e (hríšnyk), грі́шниця (uk) d (hríšnycja)

Ön ad

günahkâr (karşılaştırma daha günahkâr, üstünlük en günahkâr)

1. (din) suçlu kişi
2. (din, hukuk) günah işleyen

Çeviriler

din, hukuk

• Almanca: sündig (de)
• Beyaz Rusça: грэ́шны (be) (hréšny)
• Danca: syndig (da)
• İngilizce: sinful (en)
• İsveççe: syndig (sv)
• Norveççe:

  Bokmål: syndig (no)

  Nynorsk: syndig (nn)

• Rusça: гре́шный (ru) (gréşnıy)
• Türkçe:

  Osmanlı Türkçesi: گناهكار‎ (ota)

• Ukraynaca: грі́шний (uk) (hríšnyj)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "günahkâr" maddesi