fasık

Türkçe

Köken

Arapça فَاسِق‏ (fāsiḳ)

Söyleniş

• IPA: fa:ˈsɯc
• Heceleme: fa·sık

Ad

fasık (belirtme hâli fasığı, çoğulu fasıklar)

1. (din, İslam) alenen suç işleyen âkil ve baliğ kişi
   • "İlahi emirlerden çıkan kimse" anlamına gelen fasık terimi ile facir arasında benzerlik varsa da fasığın facirden daha umumî olduğu kabul edilir.
2. fesat peşinde olan kişi

Eş anlamlılar

• (fesat çıkaran kişi): fesatçı

Çeviriler

• Almanca: Frevler (de) e, Frevlerin (de) d, Übeltäter (de) e, Übeltäterin (de) d

• Arapça: فَاسِق‏ (fāsiḳ)
• İngilizce: evil-doer (en)
• Osmanlı Türkçesi: فاسق‏‎ (ota)

Üst kavramlar

• (İslam): günahkâr

Alt kavramlar

• (İslam): facir, kâfir, münafık, zalim, zındık

Türetilmiş kavramlar

• fasıkça, fasıkçı, fasıkçık, fasıkken, fasıkla, fasıklı, fasıklık, fasıksa, fasıksız

İlgili sözcükler

• facir

Kaynakça

• Türk Dil Kurumu: "fasık"
• Vikipedi'de fasık