fasık

Türkçe

Köken

Osmanlı Türkçesi فاسق‎, o da Arapça فَاسِق‎ (fāsiḳ)

Söyleniş

• IPA^(anahtar): faːˈsɯc
• Heceleme: fa‧sık

Ad

fasık (belirtme hâli fasığı, çoğulu fasıklar)

1. (İslâm) alenen suç işleyen âkil ve baliğ kişi
   • "İlâhî emirlerden çıkan kimse" anlamına gelen fâsık terimi ile fâcir arasında benzerlik varsa da fâsığın fâcirden daha umumî olduğu kabul edilir.
2. fesat peşinde olan kişi

Eş anlamlılar

• (fesat peşinde olan kişi): fesatçı

Üst kavramlar

• (İslâm): günahkâr

Alt kavramlar

• (İslâm): fâcir, kâfir, münâfık, zâlim, zındık

Türetilmiş kavramlar

• fasıkça, fasıkçı, fasıkçık, fasıkken, fasıkla, fasıklı, fasıklık, fasıksa, fasıksız

Çeviriler

alenen suç işleyen kişi

• Almanca: Frevler (de) e, Frevlerin (de) d, Übeltäter (de) e, Übeltäterin (de) d
• Arapça: فَاسِق‎ (ar) e (fāsiḳ)

• İngilizce: evil-doer (en)
• Osmanlı Türkçesi: فاسق‎ (ota)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumu: "fasık"

Ek okumalar

• Vikipedi'de fasık