zındık

Türkçe

Köken

Osmanlı Türkçesi زندق‎, o da Arapça زِنْدِيق‎ (zindīḳ) kelimesinden gelmektedir.

Söyleniş

• Heceleme: zın‧dık

Üst kavramlar

• fasık

Ad

zındık (belirtme hâli zındığı, çoğulu zındıklar)

1. (İslâm) Allah'a ve Âhiret'e inanmayan kimse.

   "Nazarında herkes zındıktı, hırsızdı, yalancıydı." - Ö. Seyfettin.

   Hiçbir dinde olmadığı ve Allahü teâlâya inanmadığı hâlde Müslüman görünüp Müslümanlığı değiştirmeye, îmânı bozmaya, dinsizliği Müslümanlık olarak yaymaya çalışan ve İslâmiyet'i içerden yıkmaya uğraşan sinsi İslâm düşmanına zındık denir.

Ön ad

zındık (karşılaştırma daha zındık, üstünlük en zındık)

1. (İslâm) Allah'a ve Âhiret'e inanmayan.

   Bu zındık herifle niye görüşürsün, anlayamıyorum!

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "zındık" maddesi
• Luggat: Osmanlıca Türkçe Sözlük

Ek okumalar

• Vikipedi'de zındık