گناهكار

Osmanlı Türkçesi

Köken

گناه‎ + كار‎.

Söyleniş

• IPA^(anahtar): [ɟy.nɑh.ˈkʲɑɾ]

Ad

گناهكار (günahkâr)

1. (din, hukuk) günahkâr

Çekimleme

گناهكار‎ (günahkâr) adının çekimi

	tekil	çoğul
yalın	گناهكار‎ günahkâr	گناهكارلر‎ günahkârlar
belirtme	گناهكاری‎ günahkârı	گناهكارلری‎ günahkârları
yönelme	گناهكاره‎ günahkâra	گناهكارلره‎ günahkârlara
bulunma	گناهكارده‎ günahkârda	گناهكارلرده‎ günahkârlarda
ayrılma	گناهكاردن‎ günahkârdan	گناهكارلردن‎ günahkârlardan
tamlayan	گناهكارڭ‎ günahkârın	گناهكارلرڭ‎ günahkârların
iyelik
	tekil	çoğul
1. tekil (benim)	گناهكارم‎ günahkârım	گناهكارلرم‎ günahkârlarım
2. tekil (senin)	گناهكارڭ‎ günahkârın	گناهكارلرڭ‎ günahkârların
3. tekil (onun)	گناهكاری‎ günahkârı	گناهكارلری‎ günahkârları
1. çoğul (bizim)	گناهكارمز‎ günahkârımız	گناهكارلرمز‎ günahkârlarımız
2. çoğul (sizin)	گناهكارڭز‎ günahkârınız	گناهكارلرڭز‎ günahkârlarınız
3. çoğul (onların)	گناهكاری‎ günahkârı گناهكارلری‎ günahkârları

Üst kavramlar

• (din, hukuk): جن‎, انسان‎

Ön ad

گناهكار (alfabe çevirisi gerekiyor)

1. (din, hukuk) günahkâr