dip

Türkçe

Ad

dip (belirtme hâli dibi, çoğulu dipler) dip -bi

[1] oyuk veya çukur bir şeyin en alt bölümü

Denizin dibinde oltanın ucu, etrafında izmaritler oynaşıyor. - A. Ümit

[2] taban

Tencerenin dibi.

[3] dikili duran bir şeyin yerle birleştiği nokta ve çevresi veya bir şeyin yanı başı

Erkeklerin hepsi duvar dibindeydiler şimdi. - A. Kulin

[4] kapalı yerin kapıya göre en uzak bölümü

Karagöz perdesinin karşısına dizilmiş koltuklardan en diptekine oturdu. - A. İlhan

[5] arka, kıç

Hepsi de tavuğun dibinden sabah sabah çıkmış, taptazedir. - E. E. Talu

Köken

Eski Türkçe tüb

Kaynakça

• Türk Dil Kurumu: "dip"

Türk lehçeleri

• Azerice: dib (az)
• Karaçay Balkarca: tüb (krc)

• Türkmence: düýp (tk)

Çeviriler

• İngilizce: bottom (en)

Gagavuzca

Ad

[1] dip

Köken

[1] Eski Türkçe

Tatarca

Belirteç

[1] diye

Kaynakça

• Etymological Dictionaries - Andras Rajki