dip

Ayrıca bakınız: DIP

Türkçe

Köken

Eski Türkçe tüb Ana Türkçe *tüp

Ad

dip (belirtme hâli dibi, çoğulu dipler)

1. oyuk veya çukur bir şeyin en alt bölümü

   Denizin dibinde oltanın ucu, etrafında izmaritler oynaşıyor. - A. Ümit

2. taban

   Tencerenin dibi.

3. dikili duran bir şeyin yerle birleştiği nokta ve çevresi veya bir şeyin yanı başı

   Erkeklerin hepsi duvar dibindeydiler şimdi. - A. Kulin

4. kapalı yerin kapıya göre en uzak bölümü

   Karagöz perdesinin karşısına dizilmiş koltuklardan en diptekine oturdu. - A. İlhan

5. arka, kıç

   Hepsi de tavuğun dibinden sabah sabah çıkmış, taptazedir. - E. E. Talu

Çekimleme

dip adının çekimi

	tekil	çoğul
yalın	dip	dipler
belirtme	dibi	dipleri
yönelme	dibe	diplere
bulunma	dipte	diplerde
ayrılma	dipten	diplerden
tamlayan	dibin	diplerin
iyelik
	tekil	çoğul
1. tekil (benim)	dibim	diplerim
2. tekil (senin)	dibin	diplerin
3. tekil (onun)	dibi	dipleri
1. çoğul (bizim)	dibimiz	diplerimiz
2. çoğul (sizin)	dibiniz	dipleriniz
3. çoğul (onların)	dibi dipleri

Çeviriler

bir şeyin en alt bölümü

• Azerice: dib (az)
• İngilizce: bottom (en)

• Karaçay Balkarca: tüb (krc)
• Türkmence: düýp (tk)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumu: "dip"

Gagavuzca

Ad

dip

1. dip

Tatarca

Belirteç

1. diye

Kaynakça

• Etymological Dictionaries - Andras Rajki