dilsiz

Türkçe

Söyleniş

IPA: dilˈsiz, çoğulu IPA: dilsizˈleɾ

Heceleme

Heceleme: dil·siz

Ad

dilsiz (belirtme hâli dilsizi, çoğulu dilsizler)

1. sarayda hazine, kiler ve seferli koğuşlarında üçer, dörder tane bulunan ve sürekli olarak padişahın kapısında nöbet tutan sağır ve dilsiz kimse, tat

Çeviriler

• Almanca: Stumme (de) e, Stumme (de) d
• Fince: mykkä (fi)
• İngilizce: 1 dumb (en)
• İspanyolca: [Girdi?]tpos
• İsveççe: [Girdi?]tpos

• Kürtçe: [Girdi?]tpos

Ön ad

dilsiz (karşılaştırma daha dilsiz, üstünlük en dilsiz) dilsiz

1. belirli nedenlerle başka insanlarla konuşamama durumu
2. dili olmama durumu

Söyleniş

IPA: dilˈsiz

Heceleme

Heceleme: dil·siz

Çeviriler

• Almanca: stumm (de)
• Azerice: lal (az)
• Gagavuzca: dilsiz (gag)
• Fince: mykkä (fi), kieletön (fi)
• İngilizce: dumb (en)
• İspanyolca: [Girdi?]tpos
• İsveççe: [Girdi?]tpos

• Kürtçe: [Girdi?]tpos
• Tatarca: telsez (tt)
• Türkmence: dilsiz (tk), laal (tk)

Sözcük birliktelikleri

• sağır ve dilsiz, sağır ve dilsiz okulu

Türetilmiş kavramlar

• dilsizlik

Kaynakça

• Türk Dil Kurumu: "dilsiz"

Türkmence

Ad

dilsiz

1. dilsiz

Kaynakça

• Atacanov, Ata (1922). Türkmendolu Yir Sözlüğü.

Gagavuzca

Ad

dilsiz

1. dilsiz