dilsiz

Türkçe

Ad

dilsiz (belirtme hâli dilsizi, çoğulu dilsizler)

[1] sarayda hazine, kiler ve seferli koğuşlarında üçer, dörder tane bulunan ve sürekli olarak padişahın kapısında nöbet tutan sağır ve dilsiz kimse, tat

Söyleniş

IPA: dilˈsiz, çoğulu IPA: dilsizˈleɾ

Heceleme

Heceleme: dil·siz

Kaynakça

• Türk Dil Kurumu: "dilsiz"

Türk lehçeleri

• Eski Türkçe: [Girdi?]tpos

Çeviriler

• Almanca: Stumme (de) e, Stumme (de) d
• Fince: mykkä (fi)
• İngilizce: 1 dumb (en)

• Manksça [Girdi?]tpos

Ön ad

[1] Belirli nedenlerle başka insanlarla konuşamama durumu

[2] dili olmama durumu

Söyleniş

IPA: dilˈsiz

Heceleme

Heceleme: dil·siz

Çeviriler

• Almanca: stumm (de)

• İngilizce: dumb (en)

Türk lehçeleri

• Azerice: lal (az)
• Türkmence: laal (tk)

• Türkmence: dilsiz (tk)
• Tatarca: telsez (tt)

Sözcük birliktelikleri

sağır ve dilsiz, sağır ve dilsiz okulu

Türetilmiş kavramlar

dilsizlik

Köken

Türkçe dil + -siz

Kaynakça

• Türk Dil Kurumu: "dilsiz"

Türkmence

Ad

[1] dilsiz

Kaynakça

• Atacanov, Ata (1922). Türkmendolu Yir Sözlüğü.

Gagavuzca

Ad

[1] dilsiz