sağır

Türkçe

Köken

Osmanlı Türkçesi صاغر‎ (sağır) sözcüğünden devralındı.

Ön ad

sağır (karşılaştırma daha sağır, üstünlük en sağır)

1. (fizyoloji) işitme duyusundan yoksun, işitmeyen
2. (müzik) ses geçirmeyen

   Adliyenin arka taraflarına isabet eden, şehrin gürültüsünü duymayan, sağır, mahfuz bir odasında idik. - H. S. Tanrıöver

3. ısıyı az veren, geç ısınan

   Sağır soba.

4. vurulduğu zaman ses vermeyen

   Sağır davul.

5. içi görülmeyen, donuk

Çeviriler

çeviriler

• Almanca: taub (de)
• Azerice: kar (az), sağır (az)
• Endonezce: tuli (id)
• Eski Türkçe: öz‎ (otk) (öz), üz‎ (otk) (üz)
• Estonca: kurt (et)
• Felemenkçe: doof (nl)
• Fince: kuuro (fi)
• Fransızca: sourd (fr)
• İngilizce: deaf (en)
• İspanyolca: sordo (es)
• İsveççe: döv (sv)
• Karaçay Balkarca: dıgılav (krc), sangırav (krc)
• Kırım Tatarca: sağır (crh)
• Lazca: dura (lzz)
• Lehçe: głuchy (pl)
• Letonca: kurls (lv)
• Litvanca: kurčias (lt)
• Macarca: süket (hu)
• Özbekçe: garang (uz), kar (uz)
• Rusça: глухой (ru) (gluxoy)
• Slovence: gluh (sl)
• Tatarca: çuqraq (tt)
• Ukraynaca: глухий (uk) (hluxyj)

Atasözleri

• Baş ağır gerek, kulak sağır
• Bir gözü kör bir kulağı sağır olmak
• Kul kullanan, bir gözünü kör, bir kulağını sağır etmeli
• Mısır’daki Sağır Sultan bile duydu
• Sağır için iki kere kamet olmaz
• Sağır işitmez uydurur

Kaynakça

• Türk Dil Kurumu "sağır" maddesi

Azerice

Ad

sağır

1. (fizyoloji) sağır

Kırım Tatarca

Ön ad

sağır

1. (fizyoloji) sağır