birinci

Vikisözlük sitesinden
Ayrıca bakınız: Birinci

Türkçe[değiştir]

Köken[değiştir]

Osmanlı Türkçesi برنجی(bir + inci).

Söyleniş[değiştir]

  • IPA(anahtar): /bi.ɾin.ˈd͡ʒi/
  • Heceleme: bi‧rin‧ci

[değiştir]

birinci (belirtme hâli birinciyi, çoğulu birinciler), sahiplik şekli birinci -si

  1. sıra, yer, zaman bakımından başkalarından önce gelen kimse, şey
    Birincisi ne kadar mağrur ise öbürü o kadar yılışık. — Y. Z. Ortaç
  2. sırada, önem sırasında en üstün olan kimse
    Sınıfın birincisi olduğundan imtihanlara girişinde… — Ö. Seyfettin
  3. ulaşım araçlarında mevki, sınıf
    Bütün grubu hiç olmazsa ilk ineceğimiz iskeleye kadar birincide götürmek istemişti. — R. N. Güntekin

Çeviriler[değiştir]

Ön ad[değiştir]

birinci (karşılaştırma daha birinci, üstünlük en birinci)

  1. (sıral sayılar) bir sayısının sıra sıfatı
  2. (mecaz) en iyi, her şeyde ilk olmak
  3. üstün ve vasıflı olan

Çeviriler[değiştir]

Kaynakça[değiştir]

Anagramlar[değiştir]

Azerice[değiştir]

Söyleniş[değiştir]

  • Heceleme: bi‧rin‧ci

[değiştir]

birinci

  1. öncü

Sıral sayı[değiştir]

birinci

  1. (sıral sayılar) birinci

Gagavuzca[değiştir]

Söyleniş[değiştir]

  • Heceleme: bi‧rin‧ci

Ön ad[değiştir]

birinci

  1. ilk

Sıral sayı[değiştir]

birinci

  1. (sıral sayılar) birinci

Kırım Tatarcası[değiştir]

Söyleniş[değiştir]

  • Heceleme: bi‧rin‧ci

Ön ad[değiştir]

birinci

  1. (sıral sayılar) birinci