bekâr

Ayrıca bakınız: bekar

Türkçe

Köken

Osmanlı Türkçesi بكار‎ (bekâr) sözcüğünden devralındı. Osmanlı Türkçesi sözcük Arapça بَكَار‎ (bekār) sözcüğünden alıntıdır.

Söyleniş

IPA^(anahtar): /be.ˈkʲaɾ/
Heceleme: be‧kâr

Ad

bekâr (belirtme hâli bekârı, çoğulu bekârlar)

hiç evlenmemiş kişi
zıt anlamlısı: evli

Bekârdı, evlenmeye vakit bulamamıştı. — Ö. Seyfettin
evli olduğu hâlde ailesinden ayrı, yalnız yaşayan kişi

Çekimleme

bekâr adının çekimi

		tekil	çoğul
yalın		bekâr	bekârlar
belirtme		bekârı	bekârları
yönelme		bekâra	bekârlara
bulunma		bekârda	bekârlarda
ayrılma		bekârdan	bekârlardan
tamlayan		bekârın	bekârların
iyelik
		tekil	çoğul
1. tekil	yalın	bekârım	bekârlarım
	belirtme	bekârımı	bekârlarımı
	yönelme	bekârıma	bekârlarıma
	bulunma	bekârımda	bekârlarımda
	ayrılma	bekârımdan	bekârlarımdan
	tamlayan	bekârımın	bekârlarımın
2. tekil	yalın	bekârın	bekârların
	belirtme	bekârını	bekârlarını
	yönelme	bekârına	bekârlarına
	bulunma	bekârında	bekârlarında
	ayrılma	bekârından	bekârlarından
	tamlayan	bekârının	bekârlarının
3. tekil	yalın	bekârı	bekârları
	belirtme	bekârını	bekârlarını
	yönelme	bekârına	bekârlarına
	bulunma	bekârında	bekârlarında
	ayrılma	bekârından	bekârlarından
	tamlayan	bekârının	bekârlarının
1. çoğul	yalın	bekârımız	bekârlarımız
	belirtme	bekârımızı	bekârlarımızı
	yönelme	bekârımıza	bekârlarımıza
	bulunma	bekârımızda	bekârlarımızda
	ayrılma	bekârımızdan	bekârlarımızdan
	tamlayan	bekârımızın	bekârlarımızın
2. çoğul	yalın	bekârınız	bekârlarınız
	belirtme	bekârınızı	bekârlarınızı
	yönelme	bekârınıza	bekârlarınıza
	bulunma	bekârınızda	bekârlarınızda
	ayrılma	bekârınızdan	bekârlarınızdan
	tamlayan	bekârınızın	bekârlarınızın
3. çoğul	yalın	bekârı	bekârları
	belirtme	bekârını	bekârlarını
	yönelme	bekârına	bekârlarına
	bulunma	bekârında	bekârlarında
	ayrılma	bekârından	bekârlarından
	tamlayan	bekârının	bekârlarının