soylu

Ayrıca bakınız: Soylu

Türkçe

Ön ad

soylu (karşılaştırma daha soylu, üstünlük en soylu)

[1] (toplum bilimi) doğuştan veya hükümdar buyruğuyla, bazı ayrıcalıklara sahip olan ve özel unvanlar taşıyan, asaletli, asil, kerim

Soylu kişidir, iyi bir öğrenim görmüştür, zekidir, yeteneklidir. - N. Cumalı

[2] iyi tanınmış, köklü bir aileden gelen (kimse), necip, kişizade, asil

İzmir'in varlıklı ve soylu ailelerinden birinin tek erkek çocuğu. - T. Buğra

[3] saygı uyandıran, yücelik taşıyan

Japonların soylu ve çetin savaşçılık gururuna, bu eğiliş ağır geldi. - F. R. Atay

[4] soyu iyi nitelikli olan, iyi cins soydan gelen (at vb.)

Köken

Türkçe

Kaynakça

• Türk Dil Kurumu: "soylu"

Türk lehçeleri

• Azerice: əsilli (az), əsl (az), nəcabətli (az)
• Eski Türkçe: ıkılaç (tr)

• Kırgızca: ak söök (ky)

Çeviriler

• Fince: aatelinen (fi)
• Fransızca: radical (fr)
• Hollandaca: edel (nl)
• İngilizce: noble (en)

• Kürtçe: zadegan (ku)