İçeriğe atla

oğul

Vikisözlük sitesinden
Ayrıca bakınız: Oğul, ogul

Türkçe

[düzenle]

Söyleniş

[düzenle]
  • IPA(anahtar): /o.ˈ‿ul/, [o.ˈ‿ʊl]
  • Heceleme: o‧ğul

oğul (belirtme hâli oğlu, çoğulu oğullar)

  1. bazı kelimelerin anlamını pekiştirmek için kullanılan söz
    Hinoğlu hin.
  2. (aile, primatlar) erkek evlat
    Bir emrihak vâkî olduğu zaman yerimize oğullarımız geçecek. F. F. Tülbentçi
  3. (arıcılık) bir ana arıyla birlikte kovandan ayrılan, yeni yetişmiş arı topluluğu
    Oğul arısı.

Çekimleme

[düzenle]

Alt kavramlar

[düzenle]

Atasözleri

[düzenle]

Türetilmiş kavramlar

[düzenle]

Çeviriler

[düzenle]

Ünlem

[düzenle]

oğul

  1. yaşlı kimselerin genç erkeklere söylediği bir seslenme sözü
    Bu su onu da devirir oğul! S. F. Abasıyanık

Kaynakça

[düzenle]

Azerice

[düzenle]

Söyleniş

[düzenle]
  • Heceleme: o‧ğul

oğul

  1. (aile, primatlar) oğul

Kırım Tatarcası

[düzenle]

Söyleniş

[düzenle]
  • Heceleme: o‧ğul

oğul

  1. (aile, primatlar) oğul

Salarca

[düzenle]
Düzenleme yapıldıktan sonra bu not silinmelidir.

oğul

  1. (aile, primatlar) oğul

Türkmence

[düzenle]

Söyleniş

[düzenle]
  • Heceleme: o‧ğul

oğul

  1. (aile, primatlar) oğul

Kaynakça

[düzenle]
  • Atacanov, Ata (1922). Türkmendolu Yir Sözlüğü.