kopmak

Türkçe

Eylem

kopmak (üçüncü tekil şahıs geniş zaman çekimi kopar) kopmak -ar

[1] herhangi bir yerinden ikiye ayrılmak.

Tel koptu. İp koptu.

[2] yerinden ayrılmak

Cezvenin sapı kopmuş. Düğme koptu.

[3] gövdeden ayrılmak

Ağacın dalları fırtınada koptu. Savaşta bacağı kopmuş.

[4] birdenbire gürültülü veya tehlikeli olaylar birdenbire başlamak veya ortaya çıkmak

İçeride feryatlar koptu. - S. F. Abasıyanık

[5] bütün ilişkileri kesilip büsbütün ayrılmak veya uzaklaşmak

Daha on altısında bile değilken en yakın insanından, annesinden koparak çıkıp gitmişti evden. - A. Ümit

[6] kurtulmak

[7] çok ağrımak

Belim kopuyor.

[8] koşmak, hızla gitmek

Deyimler

bacakları kopmak, dananın kuyruğu kopmak, ödü kopmak

Kaynakça

• Türk Dil Kurumu: "kopmak"

Türk lehçeleri

• Azerice: qopmaq (az)
• Eski Türkçe: kopmak (tr)

• Tatarca: özelü (tt)
• Türkmence: gopmak (tk), üzülmek (tk)

Eski Türkçe

Eylem

[1] kopmak

[2] gelmek

[3] kalkmak

[4] başlamak

[5] çıkmak

[6] baş kaldırmak