kip

Türkçe

Söyleniş

IPA: ˈkip, çoğulu IPA: kipˈleɾ

Heceleme

Heceleme: kip

Ad

kip -pi

1. (dil bilimi) fiillerde belirli bir zamanla birlikte konuşanın, dinleyenin ve hakkında konuşulanın, teklik veya çokluk olarak belirtilmiş biçimi, sıyga
2. (felsefe) değişebilen, geçici nitelik
3. örnek, kalıp
4. (fizik, kimya) birbirine karışmadan incelenebilen titreşim ya da devinim biçimlerinden her biri

Deyimler

bildirme kipi, dilek kipi, emir kipi, gelecek zaman kipi, gereklik kipi, haber kipi, şart kipi, istek kipi, isteme kipleri, kip gelmek

Çeviriler

• Almanca: Aussageweise (de) d, Modus (de) e
• Boşnakça: način (bs) e
• Çekçe: způsob (cs)
• Fince: tapaluokka (fi), modus (fi)
• Fransızca: mode (fr) e
• Hintçe: क्रिया का भेद (hi) (kriyā kā bhed)
• Hollandaca: wijs (nl)
• İngilizce: mode (en), mood (en)
• İspanyolca: modo (es) e
• İsveççe: modus (sv)
• İtalyanca: modo (it) e
• İzlandaca: háttur (is) e

• Kürtçe: rawe (ku)
• Latince: modus (la)
• Rusça: наклонение (ru) n (nakloneniye) [naklonénie]
• Sırpça: начин (sr) e, модус (sr) e način (sr) e, modus (sr) e

Türetilmiş kavramlar

• kipçe, kipçi, kiple, kipli, kipse, kipsiz

Ön ad

kip

1. uygun, tıpatıp gelen
2. sağlam, dayanıklı

Söyleniş

IPA: ˈkip

Heceleme

Heceleme: kip

Çeviriler

• Almanca: modal (de)
• Fince: modaalinen (fi), modaali- (fi)
• Hollandaca: modaal (nl)
• İngilizce: modal (en)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumu: "kip"

Azerice

Belirteç

kip

1. birbirine yakın, sık
2. sağlam, sıkı, berk

Kaynakça

• Azerdict

Çağatayca

Ad

1. gayet, merbut

Hollandaca

Ad

kip

1. (sülüngiller, tavuksular) tavuk