kip

Türkçe

Ad

kip (belirtme hâli kibi, çoğulu kipler)

1. (dil bilimi) fiillerde belirli bir zamanla birlikte konuşanın, dinleyenin ve hakkında konuşulanın, teklik veya çokluk olarak belirtilmiş biçimi, sıyga
2. (felsefe) değişebilen, geçici nitelik
3. örnek, kalıp
4. (fizik, kimya) birbirine karışmadan incelenebilen titreşim ya da devinim biçimlerinden her biri

Söyleniş

IPA: ˈkip, çoğulu IPA: kipˈleɾ

Heceleme

Heceleme: kip

Köken

Türkçe

Deyimler

bildirme kipi, dilek kipi, emir kipi, gelecek zaman kipi, gereklik kipi, haber kipi, şart kipi, istek kipi, isteme kipleri, kip gelmek

Kaynakça

• Türk Dil Kurumu: "kip"

Çeviriler

• Almanca: Aussageweise (de) d, Modus (de) e

• İtalyanca: modo (it) e
• İzlandaca: háttur (is) e
• Kürtçe: rawe (ku)
• Latince: modus (la)
• Rusça: наклонение (ru) n (naklonenije) [naklonénie]
• Sırpça: начин (sr) e, модус (sr) e način (sr) e, modus (sr) e

Türetilmiş kavramlar

kipçe, kipçi, kiple, kipli, kipse, kipsiz

Ön ad

[1] uygun, tıpatıp gelen

[2] sağlam, dayanıklı

Söyleniş

IPA: ˈkip

Heceleme

Heceleme: kip

Çeviriler

• Almanca: modal (de)

Kaynakça

• KÚNOS, Dr. Ignaz (1902). Şeyh Süleyman Efendi, Çağatayca-Osmanlıca Sözlük. Budapeşte: Section Orientale de la Société Ethnographique Hongroise.

• Sinanoğlu, Oktay (1978). Fiziksel Kimya Terimleri Sözlüğü. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.

Azerice

Belirteç

1. birbirine yakın, sık
2. sağlam, sıkı, berk

Örnekler

[1] 'Nə uzun, nə gödək, münasib gərək; Ağzı, burnu nazik, dodaq kip gərək. Aşıq Ələsgər.'

[2] ''Kip' bağlamaq, kip sıxmaq.'

[2] 'Sarğı kip olmalıdır.'

[2] 'Qapı ehmalca çəkilib çərçivəsində kip oturdu. İ. Hüseynov.'

Kaynakça

• Azerdict

Çağatayca

Ad

1. gayet, merbut

Hollandaca

Ad

1. (sülüngiller, tavuksular) tavuk