kepçe

Türkçe

Köken

Farsça

Ad

kepçe (belirtme hâli kepçeyi, çoğulu kepçeler)

1. (mutfak eşyaları, aletler) sulu yiyecekleri karıştırmaya, dağıtmaya yarayan, uzun saplı, yuvarlak ve derince kaşık

   Tahta kaşık ve kepçe yontar, geçimini bunları satarak sağlardı. - N. Araz

2. erimiş madeni kalıba dökmek için kullanılan büyük kaşık
3. saplı çembere geçirilmiş olan, balık veya kelebek tutmada kullanılan ağ
4. (denizcilik) gemilerde, ortasında dümenevi bulunan yuvarlak kıç çıkıntısı
5. (spor) güreşte hasmın arkasından bacakları arasına el sokma oyunu

Çekimleme

kepçe adının çekimi

	tekil	çoğul
yalın	kepçe	kepçeler
belirtme	kepçeyi	kepçeleri
yönelme	kepçeye	kepçelere
bulunma	kepçede	kepçelerde
ayrılma	kepçeden	kepçelerden
tamlayan	kepçenin	kepçelerin
iyelik
	tekil	çoğul
1. tekil (benim)	kepçem	kepçelerim
2. tekil (senin)	kepçen	kepçelerin
3. tekil (onun)	kepçesi	kepçeleri
1. çoğul (bizim)	kepçemiz	kepçelerimiz
2. çoğul (sizin)	kepçeniz	kepçeleriniz
3. çoğul (onların)	kepçesi kepçeleri

Deyimler

dünya kazan ben kepçe, kepçe gibi

Çeviriler

• Almanca: Schöpfkelle (de) d
• Azerice: çömçə (az)
• Eski Türkçe: çömçe (tr), kamıç (tr)
• Fince: kauha (fi)
• Hollandaca: opscheplepel (nl), soeplepel (nl)
• İngilizce: ladle (en)
• İspanyolca: lütfen eğer biliyorsanız bir çeviri ekleyin
• İsveççe: slev (sv)
• Karaçay Balkarca: sablı (krc)

• Kürtçe: kefçe (ku)
• Tatarca: çümeç (tt)
• Türkmence: susak (tk)

Ön ad

kepçe (karşılaştırma daha kepçe, üstünlük en kepçe)

1. bir kepçenin alabildiği miktarda olan

Kaynakça

• Türk Dil Kurumu: "kepçe"