karar

Türkçe

Söyleniş

IPA: kaˈɾaɾ, çoğulu IPA: kaɾaɾˈlaɾ

[kara:r]

Heceleme

Heceleme: ka·rar·lar

Köken

Arapça

Ad

karar (belirtme hâli kararı, çoğulu kararlar) -rı

1. bir iş veya sorun hakkında düşünülerek verilen kesin yargı

   Bu kararı söyleyen sesin tesiri gözlerimizi yaşla doldurdu. - H. S. Tanrıöver

2. (hukuk) herhangi bir durum için tartışılarak verilen kesin yargı, hüküm

   Yargıç kararı.

3. bu yargıyı bildiren belge

   Mahkeme kararını aldı.

4. değişmeyen, düzenli durum, düzenlilik, yöntemlilik
5. değişmez olma

   Havanın hiç kararı yok.

6. tam ölçüsünde, ne az ne çok

   Yemeğin tuzu karar.

7. (müzik) Türk müziğinde, taksim yaparken ana makama dönüş

Çeviriler

• Almanca: Beschluss (de) e, Entscheid (de) e, Entscheidung (de) d
• Arapça: فصل‏‎ (ar) e [fasˤl], قرار‏‎ (ar) e [qara:r]
• Fince: päätös (fi)
• İngilizce: decision (en)
• İspanyolca: [Girdi?]tpos
• İsveççe: avgörande (sv), beslut (sv)

• Kürtçe: bîryar (ku)
• Norveççe: avgjørelse (no) e, beslutning (no)

Türetilmiş kavramlar

• karargâh, kararla, kararlı, kararsız

Eylem

karar

1. karmak eyleminin bildirme kipi geniş zaman 3. teklik şahıs olumlu çekimi

Kaynakça

• Türk Dil Kurumu: "karar"

Atasözleri

• Çoğu zarar, azı karar

Gagavuzca

Ad

karar

1. karar

Köken

Arapça qarar

Kaynakça

• Etymological Dictionaries - Andras Rajki