karar
Türkçe[değiştir]
Köken[değiştir]
- Osmanlı Türkçesi قرار, Arapça قَرَار (ḳarār)
Söyleniş[değiştir]
Ad[değiştir]
karar (belirtme hâli kararı, çoğulu kararlar)
- bir iş veya mesele hakkında düşünülerek verilen kesin yargı
- Bu kararı söyleyen sesin tesiri gözlerimizi yaşla doldurdu. — H. S. Tanrıöver
- değişmeyen, düzenli durum, düzenlilik, yöntemlilik
- değişmez olma
- Havanın hiç kararı yok.
- tam ölçüsünde, ne az, ne çok
- Yemeğin tuzu karar.
- (hukuk) herhangi bir durum için tartışılarak verilen kesin hüküm, yargı
- Hâkim kararı. Yargıç kararı.
- (hukuk) bu yargıyı bildiren belge
- Mahkeme kararını aldık.
- (müzik) Türk müziğinde taksim yaparken ana makama dönüş
Çekimleme[değiştir]
karar adının çekimi
Atasözleri[değiştir]
- (tam ölçüsünde): Çoğu zarar, azı karar
Alt kavramlar[değiştir]
- (hukuk): takipsizlik kararı
Kelime birliktelikleri[değiştir]
Türetilmiş kavramlar[değiştir]
Çeviriler[değiştir]
karar
|
Kaynakça[değiştir]
- Türk Dil Kurumuna göre "karar" maddesi
Eylem[değiştir]
karar
- karmak eyleminin bildirme kipi geniş zaman 3. teklik şahıs olumlu çekimi
Gagavuzca[değiştir]
Köken[değiştir]
Ad[değiştir]
karar
Kaynakça[değiştir]
- Etymological Dictionaries - Andras Rajki