işçi

Türkçe

Ad

işçi (belirtme hâli işçiyi, çoğulu işçiler)

[1] (meslekler) başkasının yararına bedenini, kafa gücünü veya el becerisini kullanarak ücretle çalışan kimse

[2] (böcekler) toplu olarak yaşayan böceklerde üreme yeteneği olmayan, topluluğun işlerini gören dişi

Söyleniş

IPA: /iʃˈt͡ʃi/, çoğulu IPA: /iʃt͡ʃiˈleɾ/

Yazılışlar

ایشجی‏

Heceleme

Heceleme: iş·çi

Eş anlamlılar

[1] amele

Deyimler

işçi arı

Kaynakça

• Türk Dil Kurumu: "işçi"

Türk lehçeleri

• Azerice: işçi (az)
• Eski Türkçe: ışçı (tr)

• Tatarca: eşçe (tt)
• Türkmence: iişçi (tk)
• Uygurca: ئىشچى‏‎ (ug) (ishchi)

Çeviriler

• Almanca: Arbeiter (de) e, Arbeiterin (de) d
• Arapça: عامل‏‎ (ar) e [ʕa:mil]
• Fince: työntekijä (fi), työmies (fi), työläinen (fi)
• İngilizce: worker (en), workman (en)
• İsveççe: arbetare (sv)

• Macarca: munkás (hu)
• Norveççe: arbeider (no) e

Örnekler

[1] Gazetelere daha ziyade biz işçiler sahiptik. - H. C. Yalçın.

Atasözleri

Bin işçi, bir başçı

İşçi kırk yılda, tüccar kırk günde

Deyimler

işçi sınıfı

Türetilmiş kavramlar

[1] işçici, işçicik, işçili, işçilik, işçisiz, işçiyken, işçiyle, işçiyse

Köken

Türkçe iş + -çi

Azerice

Ad

işçi

[1] işçi

Şorca

Ad

[1] işçi