gelin

Türkçe

Ad

gelin (belirtme hâli gelini, çoğulu gelinler)

1. (aile) evlenmek için süslenmiş kız ya da yeni evlenmiş kadın
2. aileye evlenme yoluyla girmiş olan kadın

Söyleniş

IPA: /geˈlin/

Heceleme

Heceleme: ge·lin

Köken

Türkçe

Deyimler

allı gelin, çömçe gelin, gelin abla, gelin alayı, gelin aldatan, gelin alıcı, gelin almak, gelin asboğazı, gelin aşboğazı, gelin balığı, gelin böceği, gelin cevezi, gelin çiçeği, gelin döşeği, gelin duvağı, gelin düğmesi, geline gelin olmak, gelin etmek, gelin gibi süzülmek, gelin gitmek, gelin göçürmek, gelin gülü, gelin güveyi elması, gelin hamamı, gelin havası, gelin kuşağı, gelin kuşu, gelin mantarı, gelin olmak, gelin otu, gelin parmağı, gelin pırlaklanmak, gelin teli, gelin tepmek, gelin uğru, gelin uğuru, gelin yanı, gelin yanısı, gelin yazmak, gelin yolu, gelin yüzü, telli gelin

Kaynakça

• Türk Dil Kurumu: "gelin"

Türk lehçeleri

• Azerice: gəlin (az)
• Gagavuzca: gelin (gag)
• Karaçay Balkarca: kelin (krc)

• Kırım Tatarca: kelin (crh), kelinçek (crh)
• Tatarca: kilen (tt), yäreşkän qız (tt)
• Türkmence: gelin (tk)
• Uygurca: kelin (ug)

Çeviriler

• Almanca: Braut (de) d
• Arapça: عروس‏‎ (ar) e [ʕaru:s]

• Kürtçe: rayeka navdêrî (ku)
• Norveççe: brud (no)
• Portekizce: noiva (pt) d
• Rusça: невеста (ru) d (nevesta)

Üst kavramlar

kadın, kız

Türetilmiş kavramlar

gelince, gelinci, gelincik, gelinle, gelinli, gelinse, gelinsiz

Atasözleri

Ahmak gelin yengeyi halayığı sanır

Dadandırma kara gelin, dadanırsa yine gelir

Gelin altın taht getirmiş, çıkmış kendisi oturmuş

Gelin atta buyruk Hak'ta

Gelin eşikte oğlan beşikte

Gelin girmedik ev olur, ölüm girmedik ev olmaz

Gelin olmayan kızın vebali amcası oğlunun boynuna

Çekimli eylem

1. gelmek eyleminin ikinci tekil şahıs emir kipi.

Söyleniş

IPA: /ˈgelin/

Heceleme

Heceleme: ge·lin

Karşıt anlamlılar

1. gelmeyin

Gagavuzca

Ad

1. gelin

Köken

Eski Türkçe kälin

Kaynakça

• Etymological Dictionaries - Andras Rajki

Türkmence

Ad

1. gelin

Kaynakça

• Atacanov, Ata (1922). Türkmendolu Yir Sözlüğü.