delil

Ayrıca bakınız: delîl

Türkçe

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /deˈlil/
• Heceleme: de‧lil

Köken

Osmanlı Türkçesi دليل‎ sözcüğünden devralındı

Ad

delil (belirtme hâli delili, çoğulu deliller)

1. insanı aradığı gerçeğe ulaştırabilecek iz, emare

   Milletlerin hürriyet için yaptıkları fedakârlıklardan canlı deliller gösteriyordu. - P. Safa

2. (hukuk, mantık) kanıt

   Elde hiçbir delil olmadığı için serbest bırakıldı. - S. F. Abasıyanık

3. kılavuz, rehber

   Aklı başında bir adam olan delilime geceki eğlencenin ne olacağını sordum. - F.Rıfkı Atay

Türetilmiş kavramlar

• delilcik, delille, delilli, delilse, delilsiz

Çeviriler

gerçeğe ulaştırabilecek iz

• Almanca: Anzeichen (de) n, Beweis (de) e
• Arapça: دليل‎ (ar) e
• Fince: opas (fi)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumu: "delil"