buluş
Gezinti kısmına atla
Arama kısmına atla
Türkçe[düzenle]
Heceleme[düzenle]
- bu·luş
Ad[düzenle]
buluş (belirtme hâli buluşu, çoğulu buluşlar) -şu
- bulma işi
- Dün o evi güzel buluşum bir gerçekti. - A. Ağaoğlu
- ilk defa yeni bir şey yaratma, icat
- bilinen bilgilerden yararlanarak daha önce bilinmeyen yeni bir bulguya ulaşma veya yöntem geliştirme, icat
- (edebiyat) konu, duygu, düşünce ve hayalde başkalarının etkisinden sıyrılarak, bunların işlenişinde yeni yol tutma
- Yazarın güzel buluşları var.
Çeviriler[düzenle]
Kaynakça[düzenle]
- Türk Dil Kurumu: "buluş"
