buluş
Türkçe
[düzenle]Heceleme
[düzenle]- bu·luş
Ad
[düzenle]buluş (belirtme hâli buluşu, çoğulu buluşlar)
- bulma işi
- Dün o evi güzel buluşum bir gerçekti. - A. Ağaoğlu
- ilk defa yeni bir şey yaratma, icat
- bilinen bilgilerden yararlanarak daha önce bilinmeyen yeni bir bulguya ulaşma veya yöntem geliştirme, icat
- (edebiyat) konu, duygu, düşünce ve hayalde başkalarının etkisinden sıyrılarak, bunların işlenişinde yeni yol tutma
- Yazarın güzel buluşları var.
Deyimler
[düzenle]Çeviriler
[düzenle]Kaynakça
[düzenle]- Türk Dil Kurumuna göre "buluş" maddesi