bilinen

Türkçe

Köken

bilin + -en

Ad

bilinen (belirtme hâli bilineni, çoğulu bilinenler)

1. (matematik) değeri belli olan bilindik, malum

   Bilinenler cebirde alfabenin ilk harfleriyle gösterilir: a, b, c, d...

Çekimleme

bilinen adının çekimi

	tekil	çoğul
yalın	bilinen	bilinenler
belirtme	bilineni	bilinenleri
yönelme	bilinene	bilinenlere
bulunma	bilinende	bilinenlerde
ayrılma	bilinenden	bilinenlerden
tamlayan	bilinenin	bilinenlerin
iyelik
	tekil	çoğul
1. tekil (benim)	bilinenim	bilinenlerim
2. tekil (senin)	bilinenin	bilinenlerin
3. tekil (onun)	bilineni	bilinenleri
1. çoğul (bizim)	bilinenimiz	bilinenlerimiz
2. çoğul (sizin)	bilineniniz	bilinenleriniz
3. çoğul (onların)	bilineni bilinenleri

Çeviriler

• Almanca: [Girdi?]tpos
• Arnavutça: [Girdi?]tpos
• Estonca: [Girdi?]tpos
• Fince: tunnettu (fi)
• Fransızca: [Girdi?]tpos
• İngilizce: known (en)
• İspanyolca: [Girdi?]tpos
• İsveççe: [Girdi?]tpos

• Kürtçe: [Girdi?]tpos

Ön ad

bilinen bilinen (karşılaştırma daha bilinen, üstünlük en bilinen)

1. malum, bilindik

Sözcük birliktelikleri

bilinen geçmiş zaman

Çeviriler

malum

• Almanca: [Girdi?]tpos
• Arapça: مَعْلُوم‏ (maʿlūm)
• Arnavutça: [Girdi?]tpos
• Estonca: tuntud (et)
• Fince: tunnettu (fi)
• Fransızca: conu (fr)
• İngilizce: known (en)
• İspanyolca: [Girdi?]tpos
• İsveççe: känd (sv)

• Kürtçe: diyar (ku), aşîkar (ku), melûm (ku)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumu: "bilinen"