özel
Türkçe[değiştir]
Ön ad[değiştir]
özel
- yalnız bir kişiye, bir şeye ait veya ilişkin olan, spesiyal
- Aşçının özel yemeği.
- benzerlerinden ayrılmasını sağlayan bir özelliği olan, spesiyal
- bir kişiyi ilgilendiren, hususi, zatî
- Özel bir diyeceği varmış gibi koluma girdi sokakta. - N. Cumalı
- devlete değil, kişiye ait olan, hususi, resmî karşıtı
- dikkate değer
- Özel bir ilgi gösterdi.
- ayırt edici bir niteliği olan
- her zaman görülenden, olağan farklı
- Özel durumları da göz önüne alalım.
Deyimler[değiştir]
Çeviriler[değiştir]
çeviriler
Kaynakça[değiştir]
- Türk Dil Kurumuna göre "özel" maddesi