kor

Ayrıca bakınız: koer, kör

Türkçe

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /ˈcoɾ/
• Heceleme: kor

Ad

kor (belirtme hâli koru, çoğulu korlar)

1. tamamen yanarak ateş durumuna gelmiş odun ya da kömür
2. (mecaz) büyük acı

   eş anlamlıları: dert, tasa, sıkıntı

3. (Sivas ağzı) çukur, mezar

Çekimleme

kor adının çekimi

		tekil	çoğul
yalın		kor	korlar
belirtme		koru	korları
yönelme		kora	korlara
bulunma		korda	korlarda
ayrılma		kordan	korlardan
tamlayan		korun	korların
iyelik
		tekil	çoğul
1. tekil	yalın	korum	korlarım
	belirtme	korumu	korlarımı
	yönelme	koruma	korlarıma
	bulunma	korumda	korlarımda
	ayrılma	korumdan	korlarımdan
	tamlayan	korumun	korlarımın
2. tekil	yalın	korun	korların
	belirtme	korunu	korlarını
	yönelme	koruna	korlarına
	bulunma	korunda	korlarında
	ayrılma	korundan	korlarından
	tamlayan	korunun	korlarının
3. tekil	yalın	koru	korları
	belirtme	korunu	korlarını
	yönelme	koruna	korlarına
	bulunma	korunda	korlarında
	ayrılma	korundan	korlarından
	tamlayan	korunun	korlarının
1. çoğul	yalın	korumuz	korlarımız
	belirtme	korumuzu	korlarımızı
	yönelme	korumuza	korlarımıza
	bulunma	korumuzda	korlarımızda
	ayrılma	korumuzdan	korlarımızdan
	tamlayan	korumuzun	korlarımızın
2. çoğul	yalın	korunuz	korlarınız
	belirtme	korunuzu	korlarınızı
	yönelme	korunuza	korlarınıza
	bulunma	korunuzda	korlarınızda
	ayrılma	korunuzdan	korlarınızdan
	tamlayan	korunuzun	korlarınızın
3. çoğul	yalın	koru	korları
	belirtme	korunu	korlarını
	yönelme	koruna	korlarına
	bulunma	korunda	korlarında
	ayrılma	korundan	korlarından
	tamlayan	korunun	korlarının

Çeviriler

kor

• İngilizce: ember (en)

Eylem

kor

1. koymak eyleminin 3. tekil durumu

Atasözleri

• Herkes gübresini kendi tarlasına kor
• İşini bilmeyen kasap, ne bıçak kor ne masat

Ön ad

kor (karşılaştırma daha kor, üstünlük en kor)

1. ateş ya da kor gibi kırmızı renkli

Türetilmiş kavramlar

• akkor

Çeviriler

kor

• Türkmence: goor (tk)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "kor" maddesi

Azerice

Söyleniş

• Heceleme: kor

Ön ad

kor

1. (fizyoloji) görme engelli, görmez, gözsüz, kör, âmâ

Çağatayca

Söyleniş

• Heceleme: kor

Ad

1. ağ, silahlık, tuzak
2. dâvet ve düyünde halka oturmak, haşiye, karaul, yasak
3. futa, kemerbend, kuşak

Eski Türkçe

Bu sözcüğün, biçim ve içerik olarak Vikisözlük standartlarına ulaşması için elden geçirilmesi gerekmektedir.

Madde düzenleme ve Vikisözlük standartları ile ilgili bilgi
Bu sözcükte ayrıca şu sorunlar da bulunmaktadır:

• Bu söz(cük), ait olduğu dilin kullandığı Eski Türkçe alfabesinde yazılmamıştır.

Düzenleme yapıldıktan sonra bu not silinmelidir.

Ad

1. çağ
2. yoğurt mayası
3. ziyan

Zazaca

Söyleniş

• Heceleme: kor

Ön ad

kor

1. (fizyoloji, tıp) âmâ, görme engelli, görmez, gözsüz, kör

Kaynakça

• KÚNOS, Dr. Ignaz (1902). Şeyh Süleyman Efendi, Çağatayca-Osmanlıca Sözlük. Budapeşte: Section Orientale de la Société Ethnographique Hongroise.