bıyık

Vikisözlük sitesinden

Türkçe[değiştir]

[bı·yık]

[değiştir]

bıyık (belirtme hâli bıyığı, çoğulu bıyıklar) -ğı

  1. (anatomi) burunla üst dudak arasında ve üzerinde çıkan kıllar
    Bu sabah tıraş olurken bıyığını kesememişti. - Y. Atılgan
  2. (anatomi) balıklarda deri uzantısı
  3. (bitki anatomisi) asma vb. bitkilerde, sarılıp tutunmaya yarayan sürgün

Köken[değiştir]

[1] Eski Türkçe bıdık
Yakutçada kullanılan bıdık, sözcüğün eski biçimi olmalıdır. Buna göre bıt- (>bıd- >bıy-) kökünden -ık ekiyle türetilmiştir (bıt-ık > bıd-ık > bıy-ık). Diğer lehçelerdeki burut, murut şekilleri, ayak kelimesinde olduğu gibi, -t-/-d-/-y-/-z-/-r- ses denklikleri ile açıklanabilir. Kelimenin -r-‘li varyantları, anlam ilgisi ve kelime başı b>m değişmesi, bu organ adının burun (>murun) kelimesiyle aynı kökten türetilmiş olabileceğini düşündürmektedir.

Deyimler[değiştir]

Kaynakça[değiştir]

Çeviriler[değiştir]

Gagavuzca[değiştir]

[değiştir]

bıyık

  1. (anatomi) bıyık

Köken[değiştir]

Eski Türkçe bıdık
  • Etymological Dictionaries - Andras Rajki