yetim

Ayrıca bakınız: öksüz

Türkçe

Söyleniş

IPA^(anahtar): /jeˈtim/

Heceleme: ye‧tim

Köken

Osmanlı Türkçesi يتيم‎, o da Arapça يَتِيم‎ (yetīm) kelimesinden gelmektedir.

Ad

yetim (belirtme hâli yetimi, çoğulu yetimler)

1. (sosyoloji) annesi veya babası ölmüş olan çocuk.

Türetilmiş kavramlar

• yetimce, yetimcik, yetimken, yetimle, yetimli, yetimse, yetimsiz

Alt kavramlar

• annesiz, babasız, ebeveynsiz

Çeviriler

çeviriler

• Almanca: Waise (de) e, Waise (de) d
• Arapça: يَتِيم‎ (ar) e (yetīm), يَتِيمَة‎ (ar) d (yetīme)
• Azerice: yetim (az)
• Fince: orpo (fi)
• İngilizce: orphan (en)
• İsveççe: föräldralös barn (sv)
• Osmanlı Türkçesi: يتيم‎ (ota)
• Özbekçe: oʻksiz (uz), sagʻir (uz)
• Rusça: сирота (ru) d, e (sirota)
• Türkmence: ýetiim (tk)

Ön ad

yetim (karşılaştırma daha yetim, üstünlük en yetim)

1. (sosyoloji) anası veya babası ölmüş olan

Çeviriler

çeviriler

• Almanca: waise (de)
• Azerice: yetim (az)
• Danca: forældreløs (da)
• Fince: orpo (fi)
• İngilizce: orphan (en)
• İsveççe: föräldralös (sv)
• Osmanlı Türkçesi: يتيم‎ (ota)
• Özbekçe: oʻksiz (uz), sagʻir (uz)
• Türkmence: ýetiim (tk)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "yetim" maddesi

Azerice

Ad

yetim

1. yetim

Çağatayca

Ad

1. öksüz, hizmetkyar, uşak, ücretle tutulan rencber