saf

Türkçe

Köken

Arapça

Ad

saf (belirtme hâli safı, çoğulu saflar)

1. dizi, sıra

   Bütün garsonlar saf teşkil edip selama dururlardı. - E. E. Talu

2. grup

Çekimleme

saf adının çekimi

	tekil	çoğul
yalın	saf	saflar
belirtme	safı	safları
yönelme	safa	saflara
bulunma	safta	saflarda
ayrılma	saftan	saflardan
tamlayan	safın	safların
iyelik
	tekil	çoğul
1. tekil (benim)	safım	saflarım
2. tekil (senin)	safın	safların
3. tekil (onun)	safı	safları
1. çoğul (bizim)	safımız	saflarımız
2. çoğul (sizin)	safınız	saflarınız
3. çoğul (onların)	safı safları

Çeviriler

• Azerice: səf (az), sira (az)

• Fince: rivi (fi)

Ön ad

saf (karşılaştırma daha saf, üstünlük en saf)

1. katışıksız, arı, katışıksız, halis, has

   Hiçbir yerde buradakinden daha saf ve berrak sulara tesadüf etmedim. - H. S. Tanrıöver

2. kurnazlığa aklı ermeyen, kolaylıkla aldatılabilen, bön, safdil

   Yenge, açık sözlü, saf bir kadıncağızdır. - R. N. Güntekin

3. iyi niyetli, art niyetsiz

   Senin bu kadar çocukça saf olduğunu bilmezdim. - P. Safa

Çeviriler

• Fince: aito (fi), puhdas (fi)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumu: "saf"

Azerice

Ad

saf

1. som

Karaçay Balkarca

Bu sözcüğün, biçim ve içerik olarak Vikisözlük standartlarına ulaşması için elden geçirilmesi gerekmektedir.

Madde düzenleme ve Vikisözlük standartları ile ilgili bilgi
Bu sözcükte ayrıca şu sorunlar da bulunmaktadır:

• Bu söz(cük), ait olduğu dilin kullandığı Karaçay Balkarca alfabesinde yazılmamıştır.

Düzenleme yapıldıktan sonra bu not silinmelidir.

Ad

1. sıra, saf

Tatarca

Ad

saf

1. saf, temiz, pak, pür, arı, duru, halis, yalın