koku

Türkçe

Ad

Durum	Tekil	Çoğul
Yalın	koku	kokular
Belirtme (-i)	kokuyu	kokuları
Yönelme (-e)	kokuya	kokulara
Bulunma (-de)	kokuda	kokularda
Çıkma (-den)	kokudan	kokulardan
Tamlayan	kokunun	kokuların

koku -su

[1] (fizyoloji) nesnelerden yayılan küçücük zerrelerin burun zarı üzerindeki özel sinirlerde uyandırdığı duygu

Çöp kokusuyla beraber mutsuzluğu da artıyordu günbegün. - E. Şafak

[2] güzel kokmak için sürülen esans

Koku sürünmek.

[3] belirti, işaret

Ortalıkta bir savaş kokusu var.

Kaynakça

• Türk Dil Kurumu: "koku"

Türk lehçeleri

• Azerice: iy ^(az), qoxu ^(az)
• Başkurtça: еҫ ^(ba)
• Eski Türkçe: yıd ^(tr), yid ^(tr)
• Gagavuzca: koku ^(gag)
• Karaçay Balkarca: cıyı ^(krc)

Çeviriler

• Fince: [1] haju ^(fi), tuoksu ^(fi)
• Hollandaca: [1] geur ^(nl)
• İngilizce: [1] smell ^(en), odour ^(en)

Gagavuzca

Ad

[1] (fizyoloji) koku

Atasözleri

Osuranın burnuna sıçmalı ki koku ala

Tabağa sorarsan dünyada fena koku olmaz

Kaynakça

• Etymological Dictionaries - Andras Rajki

Osmanlıca

Ad

[1] anber