koku

Türkçe

Ad

koku (belirtme hâli kokuyu, çoğulu kokular)

1. (fizyoloji) nesnelerden yayılan küçücük zerrelerin burun zarı üzerindeki özel sinirlerde uyandırdığı duygu

   Çöp kokusuyla beraber mutsuzluğu da artıyordu günbegün. - E. Şafak

2. güzel kokmak için sürülen esans

   Koku sürünmek.

3. belirti, işaret

   Ortalıkta bir savaş kokusu var.

Kaynakça

• Türk Dil Kurumu: "koku"

Türk lehçeleri

• Azerice: iy (az), qoxu (az)
• Başkurtça: еҫ (ba) (yeθ)
• Eski Türkçe: yıd (tr), yid (tr)
• Gagavuzca: koku (gag)
• Karaçay Balkarca: cıyı (krc)

Çeviriler

• Fince: haju (fi), tuoksu (fi)
• Hollandaca: geur (nl)
• İngilizce: smell (en), odour (en)

• Rusça: запах (fi)

Gagavuzca

Ad

1. (fizyoloji) koku

Atasözleri

Osuranın burnuna sıçmalı ki koku ala

Tabağa sorarsan dünyada fena koku olmaz

Kaynakça

• Etymological Dictionaries - Andras Rajki

Osmanlıca

Ad

[1] anber