kokmak

Türkçe

Köken

Osmanlı Türkçesi قوقمق‎, o da Proto Türkçe *Kok- (“pis koku vermek, yanıcı koku”) ekinden gelmektedir. (kokma + -k)

Söyleniş

• Heceleme: kok‧mak

Eylem

kokmak (üçüncü tekil şahıs geniş zaman çekimi kokar)

1. Fena kokmak
2. Kokusu yükselmek
3. (hastalık) sakinleşmek

Zıt anlamlılar

• kokmamak

Çeviriler

• Almanca: duften (de) (güzel), stinken (de) (fena), riechen (de)
• Azerice: qoxmaq (az)
• Bulgarca: душа (bg) (duša)
• Eski Türkçe: tunçımak‎ (otk) (tunçımak), yıdlanmak‎ (otk) (yıdlanmak)

• İngilizce: smell (en) (güzel), stink (en) (fena)
• Tatarca:

  Kırım Tatarcası: ciyimek (crh), sasımaq (crh)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumu: "kokmak"