kokmak
Gezinti kısmına atla
Arama kısmına atla
Türkçe[düzenle]
Köken[düzenle]
- Osmanlı Türkçesi قوقمق, o da Proto Türkçe *Kok- (“pis koku vermek, yanıcı koku”) ekinden gelmektedir.[1] (kokma + -k)
Söyleniş[düzenle]
- Heceleme: kok‧mak
Eylem[düzenle]
kokmak (üçüncü tekil şahıs geniş zaman çekimi kokar)
- Fena kokmak
- Kokusu yükselmek
- (hastalık) sakinleşmek
Zıt anlamlılar[düzenle]
Çeviriler[düzenle]
Kaynakça[düzenle]
- Türk Dil Kurumuna göre "kokmak" maddesi