kokmak

Türkçe

Söyleniş

Heceleme: kok‧mak

Köken

Osmanlı Türkçesi قوقمق‎, o da Proto Türkçe *Kok- (“pis koku vermek, yanıcı koku”) ekinden gelmektedir. (kokma + -k)

Eylem

kokmak (üçüncü tekil şahıs geniş zaman çekimi kokar)

1. koku çıkarmak

   Her gelişinde üzeri yabancı lavantalar kokuyor. - Hüseyin Rahmi Gürpınar

2. çürüyüp bozularak kötü bir koku çıkarmak, kokuşmak

   Bir çadıra konmuş, ağzı odunla açık tutulan bu köpek balığı kokuncaya kadar halka gösterildi. - Selçuk Erez

3. (mecaz) olacağıyla ilgili belirtiler göstermek, olacağı hissedilmek

   Ortalık savaş kokuyordu.

4. (mecaz) kokusu gelmek

   Kızartma kokmuştur, hemen biraz ye.

5. (halk ağzı) koklamak

Çeviriler

• Almanca: duften (de) (güzel), stinken (de) (fena), riechen (de)
• Azerice: qoxmaq (az)
• Bulgarca: душа (bg) (duša)
• Eski Türkçe: tunçımak‎ (otk) (tunçımak), yıdlanmak‎ (otk) (yıdlanmak)
• İngilizce: smell (en) (güzel), stink (en) (fena)
• Tatarca:

  Kırım Tatarcası: ciyimek (crh), sasımaq (crh)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "kokmak" maddesi